Σάββατο 14 Μαΐου 2016

Από την εγωκεντρικότητα στην ταπεινοφροσύνη



Θα ήθελα να σας δω να δουλεύετε πάνω στην αλλαγή της σκέψης "προσέξτε με" και να την κάνετε αυτό που αποκαλεί ο Λάο Τσε "ζώντας στην αφάνεια", να γίνετε πιο αφανείς. Ζούμε σε έναν κόσμο που έχει εμμονή με τη διασημότητα.

Το Τάο Τε Τσινγκ διδάσκει κάτι τελείως αντίθετο. Ακούστε τον εξηκοστό έκτο στίχο: "Η θάλασσα μένει χαμηλά. Και επειδή μένει χαμηλά όλα τα ποτάμια και τα ρέματα εκβάλουν σ' αυτήν" - επειδή μένει ταπεινή, επειδή μένει σε εκείνη τη θέση που επιτρέπει σε όλα να έρθουν. Ο Λάο Τσε προσπαθούσε να μας διδάξει το σημαντικό μάθημα τού να αφήνουμε να μας έρθει ό,τι ξέρουμε ότι έρχεται. "Γιατί είναι η θάλασσα βασίλισσα εκατοντάδων ποταμών; Διότι κείτεται χαμηλότερα από αυτούς". Η ταπεινότητά της τής δίνει τη δύναμή της. Αυτή είναι μια πολύ σημαντική αρχή που πρέπει να γίνει κατανοητή.

Μπορείτε να ξεπεράσετε αυτή την εγωιστική ανάγκη να λέτε πάντα "προσέξτε με, κοιτάξτε πόσο σημαντικός είμαι"; Εννοώ, δεν έχει αυξηθεί αυτό πολύ τελευταία, με όλες αυτές τις εκπομπές στην τηλεόραση για τις διασημότητες; Το CNN κάνει τώρα ωριαίες εκπομπές για χαζοπράγματα, όπως το τι συνέβη σ' αυτήν ή στην άλλη διασημότητα. Και γίνονται όλες αυτές οι συζητήσεις και υπάρχουν όλα αυτά τα περιοδικά. Περνάς απ' το αεροδρόμιο και κοιτάς τον πάγκο με τα περιοδικά και παντού βλέπεις τον ίδιο τύπο φωτογραφιών, απλά σε διαφορετικά περιοδικά. Υπάρχει αυτή η τεράστια αγορά μέσω της οποίας οι άνθρωποι μπορούν να μπουν στην κατάσταση τού "προσέξτε με", "προσέξτε με", "προσέξτε με"...



Έτσι μαθαίνουμε και στα παιδιά στα σχολεία μας ότι αυτός που είναι "το αστέρι" είναι αυτός που λαμβάνει την περισσότερη προσοχή, ότι αυτός που είναι ο πιο σημαντικός και πολύτιμος είναι αυτός που αρέσει στους περισσότερους ανθρώπους, κ.ο.κ. Υπάρχει αυτή η συνεχής εμμονή με την ανάγκη να μας προσέξουν. Ενώ στην πραγματικότητα, αυτό που εγώ έχω καταλάβει τουλάχιστον, είναι ότι οι ευτυχέστερες στιγμές στη ζωή μου είναι όταν μπορώ να πράξω "χαμηλά και αργά" ("low and slow"), χωρίς να ξέρει κανείς τι κάνω.

Υπάρχουν τόσα που μπορούμε να μάθουμε από αυτού του είδους τη σοφία, από αυτού του είδους την εσωτερική σύνδεση με το Τάο. Η ικανότητα και η θέληση να πράττουμε ανώνυμα. Το ότι μπορείς να πραγματοποιήσεις σχεδόν οτιδήποτε θέλεις, χωρίς την εμμονή της αναγνώρισης. Θυμάστε την ταινία "Η θαυμάσια εμμονή" της δεκαετίας του 1950; Ποια ήταν η θαυμάσια εμμονή; Ήταν η ικανότητα να προσφέρεις ανώνυμα.

Στον τριακοστό έκτο στίχο, το Τάο Τε Τσινγκ λέει: "Ο ευγενής υπερισχύει του ισχυρού. Ο αφανής υπερισχύει του εμφανούς". Προσπαθήστε να γίνετε λίγο πιο αφανείς, λίγο λιγότερο παρεμβατικοί στις ζωές των άλλων, λίγο λιγότερο "προσέξτε με". Ας πούμε σε μία συζήτηση, όταν περιμένετε να τελειώσει ο άλλος την πρότασή του για να πείτε εσείς αυτό που σκεφτόσασταν όσο εκείνος μιλούσε, κάντε μια παύση, δαγκώστε τη γλώσσα σας και πείτε "πες μου περισσότερα" ή "αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον, δεν είχα ακούσει μέχρι τώρα αυτή την οπτική". Ακόμα και αν διαφωνεί εντελώς με ό,τι εσείς υποστηρίζετε, είναι σημαντικό το να είστε διατεθειμένοι να τον ακούσετε, το να μπορείτε να σταματήσετε... εξασκηθείτε σ' αυτό.

ΠΗΓΗ


Στον χώρο των σχολίων, αναλύθηκαν τα παρακάτω θέματα:
Πολεμικές & Πνευματικές Αρετές, Πίστη-Δογματισμός-Στοχάζεσθαι Ελευθέρως, Τι είναι ο αιθέρας, «Επί ρώμη μη καύχω», Ινδιάνικοι μύθοι, Δικαιώματα & όρια στον λόγο-αντίλογο, Φιλότης, Πολεμιστές/Ιερείς της Ακρόπολης, Τίμαιος-Κριτίας(Ατλαντικός), «Η πόλη των πηγαδιών»(Μπουκάι), Η αλήθεια βιώνεται(Πλωτίνος)

137 σχόλια:

  1. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είναι ευλογία που είμαστε Ορθόδοξοι και Έλληνες, γιατί είμαστε οικουμενικοί άνθρωποι
    και αναπνέουμε τον αέρα της ελευθερίας

    Αναχωρητης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ αγαπητέ Αναχωρητή, αν διευκρινίσουμε ότι δεν είμαστε δογματικοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Διότι κανείς δογματικά θρησκευόμενος, δεν είναι πραγματικά ελεύθερος.
      ΛΥΚΙΟΣ.

      Διαγραφή
  3. Αγαπητέ Λύκαστρε, κατανοώ το μήνυμα που θέλεις να μας κομίσεις με το παράδειγμα του Αχιλλέως, αλλά εγώ νομίζω ότι ο Αχιλλεύς δεν μπορεί να είναι πρότυπο πασών των αρετών, αλλά μόνο της πολεμικής αρετής.
    Δεν αποτελεί λοιπόν προτυπο πνευματικού ανθρώπου, ούτε φιλοσόφου ή επιστήμονος. Ήταν άριστος πολεμιστής και στρατηγός, αναμφισβήτητα. Ως τέτοιος δεν χρειάσθηκε να έχει κι άλλες αρετές, πέραν των αναγκαίων για τον πόλεμο. Ας μην ξεχνάμε τον παρορμητισμό του, την μανία του, την εκδικητικότητα και την αλαζονεία που επέδειξε κάποιες στιγμές.
    Συνεπώς, δεν μπορούμε να τον χρησιμοποιούμε ως παράδειγμα ανθρώπου, με αρετές όπως η ταπεινοφροσύνη!
    ΛΥΚΙΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σκεφτηκα να μην γραψω, διοτι αποκομισα την εντυπωση πως θα μιλουσα σε τοιχο, πως δεν υπαρχει διαθεση να ακουστει αυτο που θα ελεγα, που νομιζω κατεστη ηδη σαφες. Εαν καποιος δεν επιθυμει να "μετακινηθει" απο τις πεποιθησεις του, εαν δεν ειναι διατεθειμενος να αλλαξει, τοτε δεν εχει νοημα να του ομιλεις, ειναι ασκοπο και χασιμο χρονου. Ο Γκουρτζιεφ ελεγε "Βοηθησε μονο αυτον που δεν ειναι ανενεργος (idler)". Τοτε μου ειχε ακουστει καπως ακαρδο, αλλα τελικα ειχε και σε αυτο δικαιο.

    Μετα ομως διαβασα το σχολιο του Λυκιου "Διότι κανείς δογματικά θρησκευόμενος, δεν είναι πραγματικά ελεύθερος" και λεω δεν μπορει, θα σκεφτονται και αλλοι ετσι. Για να ελαφρυνω το κλιμα, θα αναφερω και αλλη ρηση του Γκουρτζιεφ: "Αν θελεις να χασεις την πιστη σου, γινε φιλος με ενα παπά". Αυτο εχει πολλες ερμηνειες, οχι απαραιτητα αρνητικες. Ειμαι ηδη φιλος με παπαδες, και ως παπαδες ειναι πολυ καλοι ανθρωποι ολοι τους και κανουμε πολυ καλες συζητησεις. Εχουν ομως ενα κοινο αρνητικο στοιχειο. Κανεις δεν ειναι διατεθειμενος να συζητησει για οτιδηποτε ερχεται σε αντιθεση με τα πιστευω της ελληνορθοδοξης θρησκειας (συζηταμε γι αυτην, γιατι αυτη ειναι τυγχαινει πιο κοντα και γνωστη σε εμας), παρα μονο να "πεισει" εμας για το ορθον του δογματικου "πιστευω". Αυτο δεν ειναι συζητηση, περισσοτερο ομοιαζει με αποπειρα προσυλητισμου. Ελπιζω και πιστευω ο φιλτατος πατερ Νικολας να με αποδειξει λαθος και να συμμετασχει, αν το επιθυμει, στη συζητηση.

    Χωρις περιστροφες. Η ταπεινοφροσυνη δεν ειναι αρετη. Πιστευα πως ειναι επειδη το ακουγα και εγω, αλλα εκανα λαθος. Για αρκετους λογους. Θα αναφερω κανα δυο. Πρωτον, διοτι δεν την αναφερει ο μεγιστος Αριστοτελης. Δεν καταπιανομαστε με κατι νεο. Εχει ασχοληθει "Ο" φιλοσοφος. Μας ανεφερε λοιπον πως οι πραξεις και οι συμπεριφορες μας οφειλουν να διεπονται απο τις 12 ηθικες αρετες. ΚΑΘΕ αρετη πρεπει να εχει την "ελλειψη" και την "υπερβολη" της. Σημερα την εννοια της "ελλειψης" την εχουμε απωλεσει, επιζηταμε μονο την "υπερβολη". Πολυ σημαντικο αυτο. Κοιταω και ξανακοιταω τον πινακα
    http://i46.tinypic.com/whckkl.jpg
    και ταπεινοφροσυνη δεν βλεπω στις αρετες.

    Εαν τωρα η "αλαζονεια" θεωρειται υπερβολη της "αληθειας", να το συζητησουμε. Ισως να ειμαι "ενοχος" για υπερβολικη αληθεια και ειλικρινεια. Δεν το κανω ομως για να "δειχτω" εγω, παρα για να καταδειξω πως η αλαζονεια καποιου τριτου ειναι εσφαλμενη, διοτι δεν πηγαζει σε πραγματικη γνωση της αληθειας. Εξαλλου κανεις δεν γνωριζει ποιος ειμαι, μα κανεις ομως. Παραμενω αφανης και ανωνυμος.


    Ο Λαο Τσε ειναι οντως φιλοσοφος. Το "ζώντας στην αφάνεια" δεν ταυτιζεται με την ταπεινοφροσυνη. Για την ακριβεια εχει πολυ μικρη σχεση. Αλλο λεει. Και το "Τάο Τε Τσινγκ" το βιβλιο του Λαο Τσε ειναι οντως καλο βιβλιο. Η θαλασσα ειναι "ταπεινη". Ποια ειναι αραγε η λεξη που χρησιμοποιηθηκε στο κινεζικο ιδεογραμμα και μεταφραστηκε ως "ταπεινη"; Ειμαι σιγουρος πως θα χανει στη μεταφραση παρα πολυ. Το νοημα παει καπως ετσι:
    "Η ιδανική τελειότητα είναι να είναι κάποιος σαν το νερό,
    Που θρέφει τα πάντα χωρίς να απαιτεί τίποτε.
    Είναι ευχαριστημένο να λιμνάζει στα χαμηλά μέρη
    Που οι άνθρωποι περιφρονούν.[...]
    Όταν είσαι ευχαριστημένος με το να είσαι απλά ο εαυτός σου,
    Και δεν τον συγκρίνεις με τους άλλους, ούτε τους ανταγωνίζεσαι. Δεν θα κάνεις λάθος."

    Η θαλασσα δεν εχει ταπεινο φρονημα, ειναι αυτη που ειναι και δεν την νοιαζει να δειξει πως ειναι κατι που δεν ειναι. Οι επιπολαιοι ανθρωποι δεν της δινουν υψηλη σημασια, διοτι δεν ειναι σε θεση να την εκτιμησουν.Αλλο το ενα, αλλο το αλλο.

    ΥΓ. Σαν υπερβολη στην αρετη "φιλοτιμια" θα βαζαμε ισως σημερα "μαλακας" με τη νεοελληνικη εννοια του ορου.
    ΥΓ2. "Η ικανοτητα να προσφερεις ανωνυμα". Σωστον

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ενας τροπος ερμηνειας της Ιλιαδας ειναι με μετρο τον ανθρωπο. Βλεπουμε δηλαδη σε καθε ηρωα μια πτυχη του εαυτου μας. Ποιος δεν εχει μαγευτει με τον υπεροχο θεικο Αχιλλεα που αψηφα μεχρι και τον ιδιο το θανατο; Ομως το επομενο εργο του Ομηρου προδιδει ευθεως σε οποιον δεν καταφερε να το διακρινει απο μονος του ποιος ειναι ο πραγματικος ηρωας που θα πρεπει να δρασει σαν προτυπο στον αναγνωστη, ο μονος που δυναται να τα καταφερει μεχρι το τελος.

    Και αυτος ειναι φυσικα ο πολυμηχανος Οδυσσεας. Δεν υπολειπεται σε τιποτα, αλλα εχει την πρωτοκαθεδρια στον νου, γι αυτο αλλωστε ειναι και ο αγαπημενος της θεας Αθηνας. Η πορεια του δειχνει σε εμας πως πρεπει να ελιχθουμε στη ζωη μας.
    Ελευθερος Στοχαστης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πρωινή κοπτοραπτική από μνήμης.

    Είμαστε λοιπόν καθαρό πνεύμα. ΝΟΥΣ. Σπινθήρας του θεϊκού φωτός ενδεδυμένος αιθερική ψυχή και υλικό σώμα ως σκάφανδρο για να εισέλθουμε στον πυκνής συμπύκνωσης κόσμο της Δημιουργίας. Τον διττό κόσμο των εναλλαγών, της χαράς και της λύπης, της ΗΔΟΝΗΣ ΚΑΙ ΟΔΥΝΗΣ.
    Το ταξίδι μας εδώ στον Πλανήτη Γαία ξεκίνησε σαν ένα παιχνίδι χαράς και δημιουργίας. Να πειραματιστούμε, να παίξουμε με τα υλικά όπως τα παιδιά με την πλαστελίνη. Να διερευνήσουμε δυνατότητες.
    "Στροβιλιζόμενοι σ' αυτήν την δίνη των άπειρων δυνατοτήτων και ακροβατώντας ανάμεσα στην ευτυχία και την συντριβή ανακαλύπτουμε πως χρειάζεται να μάθουμε "να σερφάρουμε" τα κύματα των σκέψεων μας."
    Κι εδώ έρχεται και κολλάει το δύσκολο θέμα που αναδύθηκε τις μέρες αυτές, η ταπεινοφροσύνη. Και καθόμαστε και το κοιτάμε..
    Εντός παρενθέσεως υπάρχει ένα θέμα που θέλει μια μικρή διευκρίνηση κάποια στιγμή από τον Λύκιο. Το θέμα του αιθέρα. Είναι ο Θεός/ο ΝΟΥΣ, αιθέρας; Ή είναι ΠΥΡ; Ή ΦΩΣ; Και ο αιθέρας, η κβαντική αυτή σούπα των άπειρων δυνατοτήτων τί είναι; Το τρίτο σκέλος της Τριάδας; Αυτό που λέμε Άγιο Πνεύμα; Ή άλλο πνεύμα και άλλο αιθέρας;
    Κλείνει η παρένθεση.

    Ο άδηλος Εαυτός μας κάνει μια βόλτα "στους ήχους του Κόσμου" για να συνδέσει την Διάνοια με το συναίσθημα και τις αισθήσεις.
    Είναι ένα πάντρεμα. Ένας γάμος. Με πολλές δυσκολίες. Ανταγωνισμός.

    Και τότε κοιτάμε την ταπεινοφροσύνη και μας κοιτάει κι αυτή. Δεν μιλάμε. Δεν χρειάζεται, άλλωστε :-)

    Καλημέρα!

    Κοκκινοσκουφίτσα

    Υ.Γ. Στο μεταξύ και μέχρι να το γράψω, ο Στοχαστής και ο Λύκαστρος κάναν κάτι πολύ επιδέξιες πρωινές προσεγγίσεις της ταπεινοφροσύνης.
    Παρ' όλ' αυτά θα μοιραστώ μαζί σας κι αυτό που έγραψα εγώ και που είναι περισσότερο ψυχαγωγικού τύπου και όχι διανοητικού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αγαπητέ Λύκαστρε, συμφωνώ με τις αρετές και τις ιδιότητες που απαρίθμησες, για τον μέγιστο πολεμιστή Αχιλλέα! Όμως αυτές είναι πολεμικές αρετές.
    Η ταπεινοφροσύνη είναι αρετή ενός πνευματικού ανθρώπου, οπότε όσο άξιος και ικανός πολεμιστής κι αν ήταν ο Αχιλλέας, δεν θα μπορούσε να κερδίσει σε ξένο (φιλοσοφικό-πνευματικό) πεδίο μάχης.

    Αγαπητέ Ε.Σ., δεν ξέρω γιατί θεώρησες ότι "μιλάς σε τοίχο" και με ποια αφορμή. Γιατί θεωρείς ότι αυτός που πρέπει να "μετακινηθεί" από τις πεποιθήσεις του, πρέπει να είναι πάντα ο άλλος και όχι κι εσύ;
    Έπειτα, δεν είναι αναγκαίο σε κάθε συζήτηση να καταλήγουμε σε συμφωνία. Μπορεί να μην πείσει ο ένας τον άλλον, για πολλούς λόγους.
    Για παράδειγμα, στο θέμα της ταπεινοφροσύνης είχαμε διαφορετική προσέγγιση στον ορισμό της λέξης. Άλλο εννοώ εγώ και άλλο εσύ. Αν δεν συμφωνήσουμε στον ορισμό, τότε η κουβέντα γίνεται άγονη.

    Διερωτώμαι λοιπόν, πόσο σώφρων είναι να απαιτείς από έναν άνθρωπο που προδήλως έχει επιλέξει να ανήκει σε ένα θρησκευτικό δόγμα (ένας ιερωμένος), να σκέπτεται ως ένας ελεύθερος φιλόσοφος! Είναι οξύμωρο σχήμα.
    Αυτό βεβαίως δεν απαξιώνει την επιλογή ενός ιερωμένου, διότι ένας από τους λόγους που κάποιος επιλέγει να γίνει ιερέας, μπορεί να είναι η εξελικτική του πορεία μέσω της Πίστεως.
    Ναι, ΚΑΙ η Πίστη αποτελεί ένας εξελικτικό δρόμο. Δεν θα κάνω συγκρίσεις με τους άλλους δρόμους, αλλά θα μείνω στο γεγονός ότι και αυτή είναι μια επιλογή και μάλιστα αποτελεσματική (υπό προϋποθέσεις και για ορισμένους).

    Όμως επανέρχομαι στο γεγονός ότι όταν έχεις μπροστά σου έναν άνθρωπο που έχει κάνει την επιλογή του και πορεύεται με αυτήν (ειλημμένη απόφαση), πρέπει να σέβεσαι την επιλογή και τον δρόμο που πήρε.
    Μπορείς να δοκιμάζεις τις πεποιθήσεις του;
    Αν διαπιστώσεις ότι αντέχει μια τέτοια δοκιμασία, τότε κάνε το. Αν όχι, τον σέβεσαι.
    Αντίστοιχα, θα πήγαινες σε έναν τζιχαντιστή που ετοιμάζεται να ανατιναχθεί για το καλό του Ισλάμ (με αντάλλαγμα να φάει ρύζι και να συνουσιασθεί με τα Ουρί του Παραδείσου), για να τον δοκιμάσεις για τις πεποιθήσεις του μιλώντας του για ελευθερία πνεύματος;
    Δύσκολο, γιατί μιλάμε για την δύναμη της Πίστεως που τον κάνει αμετακίνητο!

    Αν επιχειρήσεις να παραβλέψεις την δύναμη της Πίστης του και θελήσεις με το ζόρι να τον εκθέσεις στην λογική της ελεύθερης σκέψης (άρα να του ταράξεις συθέμελα όλη την κοσμοθεωρία του), τότε θα εισπράξεις την οργή του και την διένεξη.
    Μια τέτοια σύγκρουση, δεν επιφέρει αποτελέσματα μέσω της πειθούς, παρά μόνο μέσω της βίας.
    Γι αυτό και οι θρησκευτικές διαμάχες, έχουν πάντοτε βίαιη μορφή και δεν εκλογικεύονται.

    ΛΥΚΙΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μια μικρή πληροφορία για να διαχωριστούν κάποιες έννοιες. Επειδή μιλάμε για αρετές και αναφερόμενη στον Λύκαστρο πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι στον Ομηρο η αρετή δήλωνε την ιδιότητα του «αριστοκράτη» και ταυτίστηκε με τη σωματική δύναμη και την τόλμη.
      ΟΜΜΗΡΟΣ: ἐπιτελεῖν ἀριστείας» & «λέγειν καί πράττειν.
      Αργότερα στις αρχαίες ελληνικές πόλεις-κράτη η αρετή εξελίχθηκε ως πνευματική ιδιότητα-σοφία και εφαρμόσθηκε ως ιδιότητα στον καλό πολίτη και πολιτικό.
      Μια παλιά φίλη

      Διαγραφή
    2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    3. Πολύ σωστά, αγαπητή Παλιά Φίλη. Άλλες είναι οι πολεμικές αρετές και άλλες οι πνευματικές. Βέβαια, ο ιδανικός πολεμιστής συνδυάζει και τις δύο.
      ΛΥΚΙΟΣ.

      Διαγραφή
  9. Διαπιστώνω επίσης, αγαπητέ Ε.Σ., ότι βραχυκυκλώνεσαι διανοητικά από την εμμονή σου ότι πρέπει πάση θυσία να βρεις πειστήρια (εν είδει άλλοθι) σε αρχαίες φιλοσοφικές πηγές, προκειμένου να στηρίξεις την πεποίθησή σου. Έτσι όμως, δεν στοχάζεσαι ελεύθερα εν προκειμένω και γίνεσαι δέσμιος της ενστικτώδους σου απώθησης ενός εσωτερικού σου βιώματος, το οποίο είναι πιθανόν να έχεις εκτιμήσει λάθος.
    Δεν μπορεί να στοχάζεσαι ελεύθερα και να σε ενδιαφέρει αποκλειστικώς η άποψη ενός μόνο φιλοσόφου (Αριστοτέλης), απορρίπτοντας όλους τους άλλους που έχουν τοποθετηθεί στο θέμα.

    Στο ποίημα του Λάο Τσε, θα έπρεπε να εστιάσεις στην ουσία που κρύβουν οι λέξεις:
    "Όταν είσαι ευχαριστημένος με το να είσαι απλά ο εαυτός σου,
    Και δεν τον συγκρίνεις με τους άλλους, ούτε τους ανταγωνίζεσαι. Δεν θα κάνεις λάθος"

    Δεν κάνεις λάθος λοιπόν, αν γνωρίζοντας τον εαυτό σου, δεν έχεις ανάγκη αυτοπροβολής και επιβεβαίωσης από το περιβάλλον σου (άρα είσαι πνευματικά εξελιγμένος) και συνεπώς δεν σε ενδιαφέρει να συγκριθείς ή να ανταγωνισθείς με τους άλλους.

    Αυτός είναι ακριβώς ο ορισμός της ταπεινοφροσύνης!
    Επειδή αυτό είναι μια εσωτερική κατάκτηση, ανθρώπων που έχουν εργαστεί πολύ με τον εαυτό τους (αυτογνωσία, υποταγή του εγώ τους) και όχι του καθενός, σαφώς αποτελεί μιαν πνευματική ΑΡΕΤΗ.

    Αυτό μπορεί να το κατανοήσει, μόνο αυτός που έχει καταφέρει να καθυποτάξει το νοσηρό του εγώ.
    Για όσους δεν το κατάφεραν είναι αδιανόητο, διότι έρχεται σε σύγκρουση με την εγγενή τους παθογένεια, να τοποθετούν τον κόσμο γύρω από το γιγάντιο εγώ τους.

    ΛΥΚΙΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Έκαναν την ταπεινοφροσύνη αρετή για να περιορίσουν τις φιλοδοξίες των ισχυρών και να παρηγορήσουν τους μέτριους για την κακή τους τύχη και τα λίγα προτερήματα.
    (Λα Ροσφουκώ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ποιός είναι όμως αυτός που το είπε; Μήπως κάποιος σπουδαίος φιλόσοφος;
    Όχι βεβαία. Πρόκειται για έναν κηφήνα των Παρισινών σαλονιών, με μηδενιστικές απόψεις, που ασχολήθηκε με την πολιτική, τις γυναίκες και τις ακρότητες! Συνεπώς πως θα μπορούσε να ερμηνεύσει ένα έρμαιο των παθών του, ένας αντιιδεαλιστής και πολέμιος του πνεύματος, μια πνευματική έννοια;
    Φυσικά, κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια!
    ΛΥΚΙΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αγαπητή Κοκκινοσκουφίτσα, κατ΄αρχήν θα σε παραπέμψω στο άρθρο:
    "Ο Αιθέρας στην αρχαιότητα, Ακασικά αρχεία, και κβαντική φυσική"
    http://katahthoniosdemon.blogspot.gr/2015/03/blog-post_17.html
    για μια πρώτη απάντηση, στο τι είναι ο Αιθέρας.
    Συμπληρωματικά θα πω ότι η λέξη Αιθήρ, προέρχεται από το "αίθω" που σημαίνει "καίω" και το "αήρ" (αιθήρ=καυτός αέρας).
    Είναι η πρωταρχική Ύλη (prima materia), ανάλογη με το Ακασά των Ινδών.
    Δεν είναι ο Θεός-Πηγή. Δεν είναι η Δημιουργός αιτία αλλά η δημιουργός ουσία.
    Είναι υλοενέργεια, που μορφοποιούμενη στο μορφογεννητικό πεδίο, γίνεται ύλη όλων των πυκνοτήτων.
    Ο Αιθέρας περιδινούμενος δημιουργεί πύκνωση και υλοποίηση.
    Από το Αστρικό Φως, έως τις πέτρες ενός πλανήτη, αιτία είναι ο Αιθέρας.
    Όταν λέμε Πυρ, εννοούμε την μορφογενετική ενέργεια που φέρει ο Αιθέρας. Γι΄αυτό ο Αιθέρας "καίει", επειδή η ενέργεια εκφράζεται και με την θερμότητα, αλλά και το Φως.
    ΛΥΚΙΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δηλώνω ευτυχής που επιτέλους έχω αυτό το υλικό στα χέρια μου. Τόσο καθαρό και απλουστευμένο όσο το χρειαζόμουν.
      Ένας θησαυρός γνώσεων ανεκτίμητης αξίας είναι συγκεντρωμένος μέσα σου κι εμείς είχαμε την εύνοια της Τύχης να έχουμε πρόσβαση. Αγαπητέ μας Λύκιε.

      Κοκκινοσκουφίτσα

      Διαγραφή
    2. Βρε Κοκκινοσκουφίτσα μου, υπερβάλλεις τα μάλα! Χαίρομαι που πήρες αυτό που ήθελες, αλλά μάλλον έχεις μια υπερβολική εντύπωση για μένα. Σε ευχαριστώ πάντως.
      ΛΥΚΙΟΣ.

      Διαγραφή
    3. Απλώς διαπιστώνει κανείς διαβάζοντας σε, οτι η σκέψη σου κυλά αβίαστα. Σαν να μην είναι προϊόν διαβάσματος αλλά κτήμα. Σαν να αποκτήθηκε αλλιώς. Όπως παιδιόθεν μαθαίνουμε τους αριθμούς, τα γράμματα, την ώρα. Εξ απαλών ονύχων δηλαδή. Αυτό το χάρισμα της απλούστευσης που προϋποθέτει βαθειά κατανόηση.
      Και δεν διαφεύγει της προσοχής μολονότι εσύ δεν το καταλαβαίνεις. Αυτό είναι όλο!

      Κοκκινοσκουφίτσα

      Διαγραφή
    4. Και πάλι σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
      Δεν υπολείπεσαι όμως κι εσύ, στον λόγο και τις γνώσεις. Ο λόγος σου δεν είναι μόνο απλός και κατανοητός, αλλά είναι και λογοτεχνικός! Έχεις το χάρισμα στην πένα και συνοδεύεται από ένα αιχμηρό και καθαρό μυαλό!
      Δεν είναι τυχαίο ότι τα θέματα που θέτεις για συζήτηση, είναι ουσιαστικά και καίρια.
      Είμαι τυχερός να έχω τέτοιους συνδαιτυμόνες...
      ΛΥΚΙΟΣ.

      Διαγραφή
  13. Η έννοια αλλά και ο όρος ταπεινότητα και ταπεινοφροσύνη, εισήχθη με την διδασκαλία του Ιησού.
    Αυτό δεν σημαίνει ότι οι αρχαιότεροί του φιλόσοφοι, δεν είχαν εντοπίσει την αξία αυτής της αρετής.
    Το δελφικό παράγγελμα "Επί ρώμη μη καύχω" (Να μην καυχόμαστε για την δύναμή μας), αναφέρεται στην ουσία της ταπεινοφροσύνης.
    Δηλαδή, να μην επιδεικνύουμε την δύναμή μας προκειμένου να μας την αναγνωρίσουν. Εδώ, αυτοσκοπός είναι η αναγνώριση από τους άλλους, την οποία έχουμε ανάγκη. Αυτή όμως η ανάγκη, ανήκει στο μικρό μας εγώ. Είναι η ανάγκη να καταξιωθούμε σε ένα περιβάλλον ανταγωνιστικό, όπου αγωνιούμε να σταθούμε επάξια έναντι των άλλων. Επιζητούμε την κοινωνική αποδοχή.
    Μέχρι ένα σημείο είναι θεμιτή αυτή η ανάγκη, διότι μέσα από την αποδοχή των άλλων μαθαίνουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας και να τον γνωρίζουμε. Αυτό μας κάνει να συνυπάρχουμε με τους άλλους και να αλληλεπιδρούμε μεταξύ μας. Όλοι εισπράττουμε τα οφέλη της συλλογικότητας, όπου δίνουμε και παίρνουμε στοιχεία γνώσης και βιωμάτων.
    Όμως αυτό, είναι ένα βασικό στάδιο. Είναι αναγκαίο στα πρώτα μας εξελικτικά βήματα, όπως είναι αναγκαίο το περιβάλλον της οικογένειας για ένα παιδί.
    Κάποια στιγμή ο άνθρωπος εξελίσσεται τόσο, που αποκτά αυτογνωσία και ακλόνητη βεβαιότητα μέσω της πείρας του (πείρα=σοφία από τις εμπειρίες) για το ποιος είναι. Δεν επηρεάζεται από τις απόψεις των άλλων, ειδικά αν αυτοί είναι εξελικτικά κατώτεροι. Δεν έχει την ανάγκη της γενικής καταξίωσης, δεν τον ενδιαφέρει η δημοσιότητα, ούτε η κοινωνική αποδοχή (δηλαδή να είναι αρεστός στους πολλούς).
    Λειτουργεί για τον εαυτό του και αυτοτροφοδοτείται.
    Ενδιαφέρεται για επαφή με πιο εξελιγμένους ανθρώπους και μόνο από αυτούς περιμένει να λάβει κάτι ουσιαστικό.
    Ο ταπεινόφρων λοιπόν, δεν έχει ανάγκη να τροφοδοτήσει τον νηπιακό εγωισμό του για να νιώσει καλύτερα.
    Δεν το ενοχλεί αν οι άλλοι τον υποτιμήσουν ή αν δεν τον αποδέχονται. Δεν έχει ανάγκη να ανταγωνισθεί κανέναν για να βγει νικητής. Είναι νικητής στον δικό του στίβο και το γνωρίζει.
    Αντίθετα, δίνει αυτό που έχει να δώσει, χωρίς να περιμένει ανταλλάγματα ή αναγνώριση.
    ΛΥΚΙΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ΜΕ ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΑΓΑΠΗΤΕ ΛΥΚΙΕ, ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΥΧΙΣΙΑΡΙΔΕΣ ΟΠΟΤΕ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΕΤΡΙΟΦΡΟΝΕΣ. ΤΑ ΕΙΠΕΣ ΟΛΑ!!! ΟΤΙ ΕΙΠΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΤΟ ΕΙΧΑΝ ΠΕΙ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ο Λα Ροσφουκω πολεμησε σε δυο πολεμους, εγραψε βιβλια που επηρεασαν μεχρι και τον Νιτσε, εζησε μια γεματη ζωη. Ναι θα τον ακουσω, και με προσοχη, διοτι ειχε βιωματα. Κηφηνας δεν ηταν αυτος, εμεις ειμαστε σημερα σκλαβοι ετσι οπως εργαζομαστε. Θεωρω τους χαρακτηρισμους αστοχους.

    Το "μιλαω σε τοιχο" πηγαινε σε καποια ανωνυμα σχολια που εκ πεποιθησεως πριν ακομα τοποθετηθω απερριψαν κι ολας την απαντηση μου,πρι την δωσω, χωρις καν να διαβασουν καποιο επιχειρημα.

    Η ερμηνεια της ταπεινοφροσυνης, νομιζω ειναι κοινη, ειναι αυτη που αναφερει το λεξικο.
    ταπεινοφροσύνη=η ιδιότητα αυτού που είναι εκ πεποιθήσεως ταπεινός

    Προφανως και δεχομαι το δικαιωμα στον καθενα να επιλεξει το πιστευω του και να κανει τις επιλογες του, αλιμονο! Αμφισβητω ομως ευθεως την συνειδητοτητα αυτης της επιλογης. Ας τους εξηγηθει σαφως, και μετα ο καθε ανθρωπος αναλαμβανει τις ευθυνες του. Αποδεικνυεται ομως στην πραξη πως η μεγαλη πλειονοτητα δεν γνωριζε τι επελεξε. Ειναι αντιστοιχο δηλαδη με την βαφτιση ενος μωρου 12 μηνων, στο οποιο να λεμε πως επελεξε την πιστη του. Σαφως και δεν επελεξε, αλλοι αποφασισαν γι αυτο. Εκτος αυτου του προφανους γεγονοτος, αυτος που επιλεγει, αν συνειδητα "παιρνει διαζυγιο" με τη λογικη, χανει το δικαιωμα να επηρεαζει τριτους, διοτι αυτοματα πεφτει στο επιπεδο του παπαγαλιστη προσυλητιστη. Εδω επεμβαινω εγω, για να θεσω τα ορια που "χαθηκαν" στην πορεια και ας εισπραξω την οργη του. Δεν πειραζει, ξυδακι.

    Διανοητικη βραχυκυκλωση και εμμονη, οταν σε φιλοσοφικα ζητηματα "κολλαω" με ΤΟΝ φιλοσοφο, τον παμμεγιστο Αριστοτελη; Το αποδεχομαι με υπερηφανια, ειναι ειλικρινα τιμη μου. Ποιον θα διαλεγα δηλαδη; Τον Καραμανλη ή τον απ.Παυλο;

    Προφανως μπορουμε να εχουμε διαφορετικες αντιληψεις. Δεν τιθεται ζητημα να μετακινηθω εγω, διοτι εγω ηδη μετακινηθηκα και ξεβολευτηκα απο μια ζωη που πιστευα απολυτα στην ταπεινοφροσυνη. Με ξεβολευει αυτο, δεν με "συμφερει", εζησα τις ζωη μου με μια εσφλαμενη πεποιθηση. Και προφανως τωρα που την εντοπισα, θα καταλογισω και τις ευθυνες μου στον υπαιτιο δυναστη, πρωτος στην λιστα ποιος αλλος; Η εκκλησια ή το θρησκευτικο μας δογμα

    "Απόσπασμα από το βιβλίο ψυχολογιας «Τετραλογία του Φόβου» του Fritz Riemann"
    Τα πρώιμα βιώματα αποστέρησης έχουν για το παιδί δύο επιπτώσεις. Η πρώτη επίπτωση είναι ότι μαθαίνει να παραιτείται πρόωρα, οπότε αναστέλλεται παντού η δυνατότητα του να διεκδικεί. Όποιος όμως δε διεκδικεί και δεν μπορεί να πάρει, δύσκολα μπορεί να αποφύγει το συναίσθημα της ζήλειας, όταν μάλιστα βλέπει τους άλλους να παίρνουν χωρίς ενδοιασμό, αυτό που ο ίδιος δεν τόλμησε ποτέ να απαιτήσει.

    Και επειδή η ζήλεια δημιουργεί ενοχές, που τον κάνουν να αισθάνεται άσχημα, προσπαθεί να την αποφύγει, μετατρέποντας την αδυναμία του σε αρετή. Εξυψώνει δηλαδή την αναστολή του σε ιδεολογία, σε ταπεινοφροσύνη και ολιγάρκεια και με τον τρόπο αυτό παρηγορείται με το συναίσθημα της ηθικής υπεροχής.

    Το παιδί που μεγαλώνει με βιώματα αποστέρησης, μαθαίνει να παραιτείται από πολύ νωρίς και εξελίσσεται σε ένα ήσυχο, ντροπαλό, μη απαιτητικό παιδί, που «προσαρμόζεται» εύκολα. Γίνεται ένα «βολικό» παιδί για τους γονείς, οι οποίοι με την σειρά τους δεν αντιλαμβάνονται την κατάθλιψη που κρύβεται πίσω από μια τέτοια συμπεριφορά. Θα συνηθίσει δε τόσο πολύ να υποχωρεί και να μην έχει απαιτήσεις που και μελλοντικά θα προσανατολίζεται προς τους άλλους και θα προσπαθεί να εκπληρώνει τις προσδοκίες και τις απαιτήσεις τους.

    Ελευθερος Στοχαστης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Αγαπητέ Ε.Σ., όποιος "πολεμησε σε δυο πολεμους, εγραψε βιβλια που επηρεασαν μεχρι και τον Νιτσε, εζησε μια γεματη ζωη" δεν είναι απαραίτητα αξιόλογος, ούτε και φιλόσοφος! (Προσωπικά ο Νίτσε δεν έχει να μου πει κάτι)
    Αλλά ο καθένας ας καταξιώνει ότι τον γεμίζει.
    Πιο κάτω λες:
    "Εδω επεμβαινω εγω, για να θεσω τα ορια που "χαθηκαν" στην πορεια και ας εισπραξω την οργη του. Δεν πειραζει, ξυδακι."
    Με ποια ιδιότητα εσύ θα κρίνεις τις επιλογές των άλλων και θα θέτεις τα όρια που κατά την κρίση σου έχασαν οι άλλοι;
    Από που αντλείς αυτό το δικαίωμα;
    Με ποίος δικαίωμα επίσης, κερνάς ξυδάκι τους άλλους για τις επιλογές τους, που δεν είναι σύμφωνες με τις δικές σου;

    Εκτός από τον Αριστοτέλη λοιπόν, υπήρχε και ο Ηράκλειτος που είπε "τα πάντα ρει, μηδέποτε κατά τ' αυτό μένειν", εννοώντας ότι πρέπει να αλλάζουμε εξελισσόμενοι και να μην μένουμε στάσιμοι. Έτσι το ότι "ξεβολεύτηκες" από το ένα σημείο, δεν σημαίνει ότι πρέπει να βολευτείς στο άλλο. Μην ριζώνεις.
    Ο Αριστοτέλης δεν τα είπε όλα! Κανείς δεν τα έχει πει όλα ακόμα.
    Πολλοί μετά τον Αριστοτέλη τον συμπλήρωσαν και άλλοι τον αναίρεσαν.
    Ας μην θεοποιούμε συνειδήσεις.
    Αν οι γνώσεις σου στην φιλοσοφία τελειώνουν με τον Αριστοτέλη, τότε γιατί μου εμφανίζεις τον Λα Ροσφουκώ, για συμπλήρωμα;

    Κλείνοντας, διαπιστώνω την παγία σου άρνηση να προβληματιστείς στον ορισμό που έδωσα για την ταπεινοφροσύνη και αποδέχεσαι το επιγραμματικό "ταπεινοφροσύνη=η ιδιότητα αυτού που είναι εκ πεποιθήσεως ταπεινός" ενός λεξικού.
    Αν ήταν να εξαντλούμε τις φιλοσοφικές και τις πνευματικές έννοιες, μέσα από το μάτι ενός λεξικογράφου σε πέντε λεξούλες, τότε γιατί συχνά πυκνά αναλύεσαι σε σεντόνια σχολίων για μια ιδέα;
    Ας "συζητούμε" κάνοντας παραπομπές στα λεξικά.
    Ο κύριος Fritz Riemann μας είπε μια δική του άποψη για την ταπεινοφροσύνη, αν και δεν ήταν αυτό το θέμα του. Εσύ απλά πήρες μέσα από τον λόγο του, αυτή την λέξη και τις πάντρεψες με την γενική ιδέα περί φόβου, του Fritz Riemann.
    Παρότι η ψυχολογία δεν είναι ακριβώς επιστήμη και υπάρχουν πολλές προσεγγίσεις για το ίδιο θέμα, η φιλοσοφική ερμηνεία μιας έννοιας, δεν είναι απαραίτητο να συμφωνεί με την άποψη ενός ψυχολόγου.
    ΛΥΚΙΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ψυχαγωγικό διάλειμμα
    Οι Δύο Λύκοι

    Ένα βράδυ ένας γέρος της φυλής Τσερόκι, μίλησε στον εγγονό του για τη μάχη που γίνεται μέσα στην ψυχή των ανθρώπων.
    “ Γιε μου, η μάχη γίνεται μεταξύ δυο ’λύκων’που υπάρχουν μέσα σε όλους μας
    ”Ο ένας είναι το Κακό.Είναι ο θυμός, η ζήλια, η θλίψη, η απογοήτευση, η απληστία, η αλαζονεία, η αυτολύπηση, η ενοχή, η προσβολή, η κατωτερότητα, τα ψέματα, η ματαιοδοξία, η υπεροψία, και το εγώ.
    "Ο άλλος είναι το Καλό. Είναι η χαρά, η ειρήνη, η αγάπη, η ελπίδα, η ηρεμία, η ταπεινοφροσύνη, η ευγένεια, η φιλανθρωπία, η συμπόνια, η γενναιοδωρία, η αλήθεια, η ευσπλαχνία και η πίστη στο Θεό.
    Ο εγγονός το σκέφτηκε για ένα λεπτό και μετά ρώτησε τον παππού του:
    “Ποιος λύκος νικάει?"
    Ο γέρος Ινδιάνος Τσερόκι απάντησε:
    “Αυτός που ταΐζεις”

    Κοκκινοσκουφίτσα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Κόκκινοσκουφιτσα μου θυμισες εναν άλλο ινδιάνικο μύθο που είχα διαβάσει πρόσφατα και θα ήθελα να το μοιραστω μαζί σας. Λίγο άσχετο με το θέμα αλλά πολύ όμορφο!!

    Ο αετός και το γεράκι
    «Αν θέλετε η αγάπη σας να κρατήσει για πάντα,
    να πετάτε μαζί, αλλά ποτέ δεμένοι.»

    » Ένας πανάρχαιος μύθος των ινδιάνων Σιου, λέει πως ήρθαν κάποτε στη σκηνή του γέρου
    μάγου της φυλής, πιασμένοι χέρι χέρι, ο Άγριος Ταύρος, ο πιο γενναίος και τιμημένος νέος πολεμιστής, και το Ψηλό Σύννεφο, η κόρη του αρχηγού, μια από τις ωραιότερες γυναίκες της φυλής.

    «Αγαπιόμαστε» αρχίζει ο νέος.
    «Και θα παντρευτούμε» λέει εκείνη.
    «Και αγαπιόμαστε τόσο που φοβόμαστε…»
    «Θα θέλαμε κάποιο μαγικό, ένα χαϊμαλί, ένα φυλαχτό…»
    «Κάτι που θα μας εγγυάται ότι θα είμαστε για πάντα μαζί.»
    «Που θα μας εξασφαλίσει ότι θα είμαστε ο ένας στο πλευρό του άλλου, ώσπου να συναντήσουμε τον Μανιτού, την ημέρα του θανάτου».
    «Σε παρακαλούμε» ικετεύουν, «πες μας τί μπορούμε να κάνουμε…»

    Ο μάγος τους κοιτάζει και συγκινείται που τους βλέπει τόσο νέους, τόσο ερωτευμένους, να λαχταρούν τόσο μια του λέξη.

    «Υπάρχει κάτι …» λέει τελικά ο σοφός μάγος μετά από αρκετή ώρα. «Αλλά δεν ξέρω…είναι ένα έργο πολύ δύσκολο και απαιτεί θυσίες.»
    «Δεν μας πειράζει» λένε και οι δύο.
    «Ό,τι και να’ ναι» επιβεβαιώνει ο Άγριος Ταύρος.
    «Ωραία» λέει ο μάγος. «Ψηλό Σύννεφο, βλέπεις το βουνό που είναι βόρεια από το χωριό μας ; Πρέπει να το ανέβεις μόνη σου, χωρίς τίποτα άλλο εκτός από ένα δίχτυ και τα χέρια σου, και να κηνυγήσεις το πιο όμορφο και δυνατό γεράκι του βουνού. Αν το πιάσεις, πρέπει να το φέρεις εδώ ζωντανό την τρίτη μέρα μετά την πανσέληνο. Κατάλαβες;»
    Η νεαρή κοπέλα συγκατανεύει σιωπηλά.

    «Κι εσύ Άγριε Ταύρε» συνεχίζει ο μάγος, «πρέπει να ανέβεις το βουνό του κεραυνού, κι όταν φτάσεις στην κορυφή, τον πιο άγριο απ’ όλους τους αετούς, και με τα χέρια σου μόνο κι ένα δίχτυ να τον πιάσεις χωρίς να τον τραυματίσεις και να τον φέρεις μπροστά μου, ζωντανό, την ίδια μέρα που θα έρθει και το Ψηλό Σύννεφο….Πηγαίνετε τώρα.»
    Οι δυο νέοι κοίτάζονται με τρυφερότητα, κι ύστερα από ένα φευγαλέο χαμόγελο φεύγουν για να εκπληρώσουν την αποστολή που τους ανατέθηκε. Εκείνη πάει προς το βορρά, εκείνος προς το νότο…

    Την καθορισμένη ημέρα, μπροστά στη σκηνή του μάγου, περιμένουν οι δυο νέοι, ο καθένας με μια πάνινη τσάντα, που περιέχει το πουλί που του ζητήθηκε.
    Ο μάγος τους λέει να βγάλουν τα πουλιά από τις τσάντες με μεγάλη προσοχή. Οι νέοι κάνουν αυτό που τους λέει, και παρουσιάζουν στο γέρο για να τα εγκρίνει τα πουλιά που έπιασαν Είναι πανέμορφα, χωρίς αμφιβολία, τα καλύτερα του είδους τους.

    «Πετούσαν ψηλά;» ρωτάει ο μάγος.
    «Ναι, βέβαια. Κι εμείς, όπως μας ζητήσατε….Και τώρα;» ρωτάει ο νέος. «Θα τα σκοτώσουμε και θα πιούμε την τιμή από το αίμα τους;»
    «Όχι» λέει ο γέρος.
    «Να τα μαγειρέψουμε και να φάμε τη γενναιότητα από το κρέας τους;» προτείνει η νεαρή.
    «Όχι» ξαναλέει ο γέρος. «Κάντε ότι σας λέω. Πάρτε τα πουλιά και δέστε τα μεταξύ τους από τα πόδια μ’ αυτές τις δερμάτινες λωρίδες…Αφού τα δέσετε, αφήστε τα να φύγουν, να πετάξουν ελεύθερα.»
    Ο πολεμιστής και η νεαρή κοπέλα κάνουν ό,τι ακριβώς τους έχει πει ο μάγος, και στο τέλος ελευθερώνουν τα πουλιά.
    Ο αετός και το γεράκι προσπαθούν να πετάξουν, αλλά το μόνο που καταφέρνουν είναι να στριφογυρίζουν και να ξαναπέφτουν κάτω. Σε λίγα λεπτά, εκνευρισμένα που δεν καταφέρνουν να πετάξουν, τα πουλιά επιτίθενται με τσιμπήματα το ένα εναντίον του άλλου, μέχρι που πληγώνονται.

    «Αυτό είναι το μαγικό. Μην ξεχάσετε ποτέ αυτό που είδατε σήμερα. Τώρα, είστε κι εσείς ένας αετός κι ένα γεράκι. Αν δεθείτε ο ένας με τον άλλον, ακόμα κι αν το κάνετε από αγάπη, όχι μόνο θα σέρνεστε στη ζωή σας, αλλά επιπλέον, αργά ή γρήγορα, θα αρχίσετε να πληγώνετε ο ένας τον άλλον. Αν θέλετε η αγάπη σας να κρατήσει για πάντα, να πετάτε μαζί, αλλά ποτέ δεμένοι.»
    Μια παλιά φίλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΑ ΜΥΝΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΚΟΚΚΙΝΟΣΚΟΥΦΙΤΣΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΛΙΑΣ ΦΙΛΗΣ. ΜΟΥ ΑΡΕΣΑΝ. ΛΥΚΑΣΤΡΕ ΠΕΣ ΚΙ ΕΣΥ ΕΝΑ ΣΧΕΤΙΚΟ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    3. χαχαχαααααα
      Με πολλή ταπεινοφροσύνη θα πω οτι τέτοιο ωραίο απόγευμα δεν πιστεύω να πέρασαν άλλοι!
      Παλιά μας φίλη και Λυκαστράκο μας, είστε άπαιχτοι!

      Κοκκινοσκουφίτσα

      Διαγραφή
    4. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    5. ΟΥΑΟΥ ΕΝΑ ΕΙΔΥΛΛΙΟ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΕΔΩ!! ΜΑΡΕΣΕΙ!

      Διαγραφή
    6. χαχαα διερωτώμαι πότε θα σηκωθεί ο Ιεράρχης με καμμιά βρεγμένη σανίδα να μας κυνηγήσει:
      " Βεβηλώνετε τον ιερόν χώρον του Καταχθονίου Δαίμονος!!"

      Κοκκινοσκουφίτσα

      Διαγραφή
    7. ΦΙΛΤΑΤΗ ΕΡΥΘΡΟΜΙΤΡΑ ΔΙΑΤΙ ΔΙΑΙΣΘΑΝΟΜΕΝ ΟΤΙ ΡΕΕΙΣ ΤΟΝ ΛΟΓΟΝ ΩΣ Η ΑΓΑΠΗΤΗ ΜΟΥ ΤΑΙΣΙΑ; ΔΙΑ ΤΙΝΑ ΛΟΓΟΝ ΜΕ ΕΓΚΑΛΕΙΣ ΕΚ ΤΗΣ ΑΝΑΠΑΥΤΙΚΗΣ ΜΟΥ ΚΛΙΝΗΣ; ΙΝΑ ΕΠΙΦΕΡΩΝ ΤΗΝ ΚΟΦΤΕΡΑΝ ΜΟΥ ΔΡΕΠΑΝΟΝ ΕΠΙ ΤΩΝ ΒΕΒΗΛΩΝ ΚΕΦΑΛΩΝ ΣΑΣ, ΟΠΕΡ ΚΑΤΑΓΙΓΝΕΣΘΕ ΜΕ ΤΗΝ ΦΑΙΔΡΑΝ ΠΟΡΤΟΚΑΛΕΑΝ ΣΑΣ, ΕΙΣ ΧΩΡΟΥΣ ΙΕΡΟΥΣ ΚΑΙ ΑΜΜΩΜΟΥΣ; Ω ΙΜΕ ΟΥ ΓΑΡ ΔΥΝΑΜΑΙ ΙΝΑ ΤΙΜΩΡΙΣΩ ΗΓΑΠΗΜΕΝΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΤΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙ!
      ΕΠΟΠΤΕΥΩΝ ΥΜΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΜΑΚΡΟΘΕΝ ΚΑΙ ΣΑΣ ΕΥΛΟΓΩ!
      ΙΕΡΑΡΧΗΣ

      Διαγραφή
    8. Το ήξερα αλλά ήθελα και να το επιβεβαιώσω. Οτι είμαστε υπό την εποπτεία και την ευλογία σου, σεβαστέ μου Ιεράρχη.

      Κοκκινοσκουφίτσα

      Διαγραφή
    9. Αγαπητέ και σεβάσμιε Ιεράρχη, είσαι ένας πραγματικός πανεπόπτης οφθαλμός και προστάτης μας! Η διαίσθησή σου περί της αγαπημένης μας Ταίσιας, ήταν και δική μου ελπίδα. Δεν μας έρχεται όμως καμία επίρρωση. Να 'σαι καλά και πάντα θα περιμένουμε το δικό σου σχόλιο.
      ΛΥΚΙΟΣ.

      Υ.Γ. Τέλειο το "Ερυθρόμιτρα" αντί "Κοκκινοσκουφίτσα". Ερυθρό=Κόκκινο και Μίτρα=Σκούφια στα αρχαία ελληνικά! Χαχαχα!

      Διαγραφή
  22. ΧΑΧΑΧΑ! ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΤΕ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ!! ΝΑ ΛΕΤΕ ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΥ ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΔΙΔΑΚΤΙΚΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΛΑΚΑ......ΚΑΛΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. "Εκτος αυτου του προφανους γεγονοτος, αυτος που επιλεγει, αν συνειδητα "παιρνει διαζυγιο" με τη λογικη, χανει το δικαιωμα να επηρεαζει τριτους, διοτι αυτοματα πεφτει στο επιπεδο του παπαγαλιστη προσυλητιστη. Εδω επεμβαινω εγω, για να θεσω τα ορια που "χαθηκαν" στην πορεια και ας εισπραξω την οργη του. Δεν πειραζει, ξυδακι."

    Ας χρησιμοποιησω ενα παραδειγμα υπερβολης, ως εργαλειο ρητορικης τεχνης, για να γινει αντιληπτο.
    Εστω πως εχουμε ενα παιδοφιλο, που θεωρει πως το να ειναι παιδοφιλος, ειναι δικαιωμα του. Ως εδω καλα, ας πιστευει οτι θελει. Ξερω ακριβως γιατι συμβαινει, που ειναι το λαθος στην νοοτροπια,στην ανατροφη του και στα πιστευω του που το προκαλουν αυτο. Αλλα ειναι επιλογη του που δεν ειναι συμφωνη με την δικη μου.

    Την στιγμη που θα διαπιστωσω αποπειρα επηρεασμου ή προσυλητισμου τριτου, εκει θα επεμβω, θα θεσω ορια, θα τον βαλω στη θεση του, θα εκνευριστει, δεν θα με ενδιαφερει καθολου, θα τον κερασω ξυδακι. Αυτο συνεβη με τον πατερ, που προσπαθησε να προσυλητισει στα δογματικα πιστευω του καποιον τριτο χρηισμοποιωντας τον φοβο. Εσυ το εξελαβες πως τον ξεφτιλισα, αυτη ειναι δικια σου αντιληψη. Εγω θεωρω πως κατεδειξα σαφη την αγνοια του.

    Η ταπεινοφροσυνη μπορει να μην ειναι αρετη, αυτο δεν σημαινει ομως πως ειναι εξ ορισμου λαθος. Ειναι απλα και μονο ενα χαρακτηριστικο της γιν πολικοτητας. Δεν πρεπει καποιος να ριζωνει σε αυτην, αλλα ουτε και να την απορριπτει εντελως. Απο μονη της δεν ειναι κατι κακο. Κακο γινεται οταν οι πνευματικοι ηγετες προσπαθουν να μας την επιβαλουν με το ζορι ως αρετη. Δεν ειναι. Τα ιερατεια τους το κανουν με την βρωμικη ατζεντα της καθυποταξης στους λαους. Οι υπολοιποι απλα χωρις να το συνειδητοποιουν. Προσωπικα υπηρξα θυμα αυτης της πρακτικης. Απαιτω λοιπον απο τον καθε πνευματικο ταγο να μου δωσει αυτα τα χρονια της ζωης μου που εχασα, εγκλωβισμενος σε ενα ψευτικο και ψευδες δογμα. Πώς; Δεν μπορουν; Τοτε να το βουλωσουν διοτι προκαλουν και ειναι υπευθυνοι.

    Αυτοι με ποιο δικαιωμα το επραξαν, να αποφασιζουν για το πως εμεις θα ζησουμε τις ζωες μας; Ποιος τους ψηφισε δηλαδη τους θρησκευτικους ηγετες; Ενα σαπιο δυναστικο καθεστως ειναι που σαν βδελες και υαινες πινουν το αιμα ενος λαου, καλοπερνωντας εις βαρος τους, βασισμενοι στην αγνοια των ανθρωπων την οποια αυτοι τους καλλιεργουν. Και με ρωτας με ποιο δικαιωμα τους κρινω; Εγω; Θα τρελαθουμε τελειως; Ποιος τους πληρωνει δηλαδη τους κληρικους με το ζορι χωρις να τους εχει ψηφισει; Ποιος εχει κατσικωθει στον σβερκο ποιανου;

    Με το δικαιωμα της υπαρξης μου στη ζωη. Με το αναφαιρετο δικαιωμα μου να ειμαι ελευθερος. Ο παιδοφιλος οπως εδειξα στο παραδειγμα μου, μπορει να ειναι οτι θελει. Την στιγμη ομως που θα προσπαθησει να επηρεασει καποιον τριτο, θα τον βαλω στη θεση του διοτι παραβιαζει τα ορια. Οταν ομως φιλοσοφουμε, αναζητουμε την αληθεια. Εκει παμε βασισμενοι στον ορθολογισμο. Φυσικα και καθενας μπορει να πιστευει μονος του οτι θελει, ας πιστευει πως ο γαιδαρος πεταει. Κανενα προβλημα. Ας το πιστευει μονος του τοτε, και να μας το πει, μην χανουμε τον χρονο μας μαζι του

    Ελευθερος Στοχαστης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΥΓ. Την ρηση του Λα Ρουσφουκω, δεν την ανεφερα εγω, αλλα καποιος ανωνυμος φιλος. Την βρηκα ωστοσο πολυ επιτυχημενη
      Ελευθερος Στοχαστης

      Διαγραφή
    2. Συμφωνώ πάντα με τον Ελεύθερο Στοχαστή μέχρι που έρχεται ο Λύκιος και τα ανατρέπει όλα.
      Έτσι και τώρα. Μου φαίνονται σωστά και περιμένω ...την ανατροπή του Λύκιου. Πλάκα κάνω αλλά κάπως έτσι.
      Σε ένα μόνο διαφωνώ. Είτε μας αρέσουν είτε όχι, αυτοί είναι οι Ιερουργοί μας. Και όλοι ευχόμαστε με θεϊκή φώτιση και καθοδήγηση, όλο και περισσότεροι άξιοι άνθρωποι να γίνονται λειτουργοί του Υψίστου.
      Όχι όμως βρε Στοχαστή μου και να αφήσουμε τον Κλήρο μας χωρίς μισθό!
      Να εξαρτώνται από το έλεος των πιστών.. Εμείς στο πρόσωπο τους βλέπουμε τον εκπρόσωπο του Θεού στη γη, κι αν κάποιοι απ' αυτούς, πολλοί, δεν είναι άξιοι αυτού του τίτλου, αυτό αφορά αυτούς και την δική τους Κρίση από τον Θεό. Σ' αυτούς θα κάνουμε την τσιγκουνιά μας και την οικονομία μας; Αυτοί να μην θέλουν κι εμείς να επιμένουμε. Έτσι πρέπει, νομίζω.

      Κοκκινοσκουφίτσα

      Διαγραφή
    3. Ο μισθος ειναι ζητημα δευτερευον. Ειναι σαν να εχεις ενα μαγαζι, και να εχεις βαλει καποιους υπαλληλους να το δουλευουν. Καπου στην πορεια το ξεχνας αυτο, και δεχεσαι εντολες απο τους υπαλληλους οι οποιοι και σου λενε τι να κανεις, ενω εξακολουθεις να τους πληρωνεις μισθο. Εχεις χασει ομως παντελως τον ελεγχο, αυτοι καρπωνονται και τα κερδη του "μαγαζιου" σου και λογω της αφελειας ή καλοκαγαθης ψυχης σου (η απλα "επειδη δεν ξερεις") σε κοροιδευουν, εκμεταλλευονται, φοβιζουν.

      Το να τους απολυσεις δεν ειναι απαραιτητο, διοτι αν παραμεινει η ιδια νοοτροπια απο μερους σου ως αφεντικο (λαος), και οι επομενοι τα ιδια θα κανουν. Αλλωστε αν και πολλοι κληρικοι γινονται κληρικοι επειδη ειναι καλοι ανθρωποι, επισης παρα πολυ ακολουθουν το μοτο "δεν εγινα παπας ν'αγιασω, εγινα για να καλοπερασω". Αντιστοιχα με τους πολιτικους. Ποσοι εγιναν πολιτικοι για να βοηθησουν τον τοπο, και ποσοι για να 'κονομησουν.

      Αυτο που απαιτειται ειναι να παρεις τον ελεγχο του μαγαζιου σου στα χερια σου, βασει του κληρονομικου δικαιωματος που μονο εσυ εχεις σε αυτο. Αλλα να εισαι σιγουρη πως οχι μονο δεν προκειται να σου τον δωσουν, αλλα δεν θα σε αφησουν ουτε να εχεις και καποιο λογο. Και αυτο διοτι "ειναι πολλα τα λεφτα Αρη".
      Αλλα αυτο ειναι αλλο μεγαλο θεμα

      Ελευθερος Στοχαστης
      ΥΓ.Ενταξει δεν ειναι και κολληταρια με τον Υψιστο. Για την ακριβεια καμια σχεση δεν εχουν μαζι του

      Διαγραφή
  24. Η πυγολαμπίδα, ο όφις και ο τρίτος δρόμος

    Υπάρχει ένα σημείο "κεντρικό" στην συζήτηση της προηγούμενης ανάρτησης. Ζωτικής φύσεως. Και το μυαλό μου έχει βάλει μια καρφίτσα, ένα σημάδι, στην χωροχρονική εκείνη στιγμή, και ...τσαλακώνεται ο χωροχρόνος μου.

    Γράφει ο Ελεύθερος Στοχαστής:

    "Ο Στοχαστης, σαν Στοχαστης σαν πεθανει, δεν θα ξαναυπαρξει. Ταπαμε και αντιο, δεν θα σε δω στο πλοιο. Ο Στοχαστης μια ευκαιρια εχει μονο για να τα καταφερει να βγει απο το κοτετσι και ειναι αυτη η ζωη. Μοναδικη ευκαιρια. Αν αποτυχει, τελος. Μηδεν. Και μεχρι τωρα η αποτυχια ειναι σαφεστατη. Το παιχνιδι ομως δεν εχει ληξει.

    Εαν ομως δυστυχως ληξει, δευτερη ευκαιρια δεν υπαρχει. Η ψυχη "φαγωνεται". Ομως, επειδη δεν διαλυεται αν εχει δημιουργηθει εστω και σε μικρο βαθμο, πιθανοτατα θα επιστρεψει. Εγω ομως δεν θα εχω καμια συνειδηση του γεγονοτος της επιστροφης. Αρα θα ειναι σαν να ειναι μια αλλη ζωη. Ισως να ειμαι ο Αυστραλος Jason, και να ειμαι παικτης του χοκευ και να συλλεγω πεταλουδες. "Μα δεν θα επιβιωσει τιποτα;" Θα επιβιωσει μονο οτι εχει κρυσταλλωθει σε τετοιο βαθμο, ωστε να "περασει", κατι που υπηρξε τοσο δυνατο και εντονο και μονιμο, που χαρακτηκε στην ψυχη, ειτε αυτο ειναι για καλο ειτε για κακο (πχ καποιο παθος). Καποιο χαρακτηριστικο που θα χαρακτηριζει τον Jason επειδη ακριβως χαραχτηκε βαθια στη ψυχη του. Ολα τα αλλα τα επιφανειακα, μας χαιρετουν. Ο Jason και αυτος με τη σειρα του μια ζωη θα εχει, μια ευκαιρια να καταφερει να χτισει τα ανωτερα σωματα, ωστε να ξεφυγει απο φαγωματα και επανακυκλωσεις και "φτου και απο την αρχη" και τα καλα και τα στραβα. Εαν τα καταφερει, θα εχει checkpoint, καποιο σημειο δηλαδη που θα μπορει να στεκεται και να πηγαινοερχεται κατα βουληση, γλυτωνοντας τα ανθρωπινα δραματα. Θα εχει αρχισει να γινεται ο ιδιος σιγα σιγα περισσοτερο θεος απο ανθρωπος, γι αυτο θα τα καταφερει." _

    / /

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η ψυχή "φαγώνεται". Ας πούμε οτι το κατανοούμε. Οτι εννοεί δηλ. κάτι σαν αυτό που "βλέπουν" οι οραματιστές της γενιάς του Δον Χουάν, δασκάλου του Κάρλος Καστανέντα και το αποδίδουν σαν έναν τεράστιο αετό, μια σκοτεινιά που καταπίνει τις φλογίτσες της επίγνωσης των ανθρώπων που πεθαίνουν και οι οποίες σωρηδόν κατευθύνονται προς το μέρος του σαν πυγολαμπίδες.
      Εδώ να πω οτι στο αντίστοιχο βιβλίο, το Δώρο του Αητού, μαθαίνουμε οτι
      σε κάθε   ζωντανό  πλάσμα  έχει δοθεί  η  δύναμη,  αν  το   επιθυμεί,  να  αναζητήσει  ένα άνοιγμα. Αυτό βρίσκεται κάτω αριστερά από την σκοτεινιά αυτή που απλώς την ονομάζουν Αητό. Το δώρο αυτό έχει δοθεί προκειμένου να διαιωνιστεί η επίγνωση!!
      Δεν θα ήθελα να μείνουμε στον Καστανέντα. Απλώς το θυμήθηκα και το ανέφερα.
      Έχουμε άρα τρεις πιθανότητες για την ψυχή;
      Η μια είναι να φαγωθεί, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Τρέφοντας με επίγνωση κάποια άγνωστη σκοτεινή ή φωτεινή Δύναμη.
      Η δεύτερη είναι να είναι αφυπνισμένη και να ψάξει να βρει το πέρασμα αυτό που θα της εξασφαλίσει την έξοδο από των κύκλο των μετενσαρκώσεων και θα βρεθεί έτσι σε κόσμους λιγότερο ταξιδεμένους για να τους εξερευνήσει και δεν ξέρω τί άλλο. Άνθρωπος Δημιουργός.
      Η Τρίτη είναι η ανακύκλωση. Να μετενσαρκωθούμε, να γυρίσουμε δηλαδή στον γνωστό αυτό κόσμο που συνηθίσαμε, και να πληρώνουμε την κάθε χαρά και κάθε γέλιο μας με το αντίθετο του χάριν της ισορροπίας και της νομοτέλειας ενός μηχανιστικού διπολικού κόσμου. Να ζήσουμε δηλ. την ταλάντωση ενός εκκρεμούς, που μόνο με εγκράτεια, αυτοέλεγχο και μέτρο σε όλα, και χωρίς εξάρσεις, μπορεί να γίνει υποφερτή αφού μόνο έτσι μπορούμε να περιορίσουμε την ταλάντωση στα δυο άκρα σε μία θέση σχετικής ισορροπίας.

      Αυτά που γράφω χάσκουν και δεν έχουν καμμία αξίωση στην αλήθεια . Έναν πρόχειρο σκελετό προσπαθώ να κάνω σαν εφαλτήριο για να μοιραστείτε μαζί μας εσείς που κάτι ξέρετε παραπάνω, τις γνώσεις σας για το μεγάλο αυτό θέμα της εξόδου της ψυχής από το σώμα.

      Ενδεχομένως έχουν ειπωθεί και βρίσκονται κάπου στις σελίδες του Καταχθόνιου Δαίμονα. Αλλά είναι τόσο ζωτικά ώστε μια επανάληψη θα βοηθούσε πολύ μερικούς από μας.

      Ποιό ήταν το έναυσμα; Αναρωτήθηκα, εμείς εδώ που ύστερα από λίγο καιρό γνωριζόμαστε και αναγνωριζόμαστε εδώ μέσα από το "άρωμα" μας, οι άνθρωποι γενικότερα που γνωρίζονται σ' αυτήν την ζωή, είτε ξαναγεννηθούν είτε την κάνουν για άλλες δημιουργίες, αν τύχει και ξανασυναντηθούν, δεν αναγνωρίζονται, με την έννοια μιας ανερμήνευτης έλξης ή άπωσης; Χάνεται το άρωμα τους; Είναι μιας χρήσεως;
      Εδώ ήθελα να καταλήξω μέσω σεντονιού τύπου Ελεύθερου Στοχαστή:-)
      Καλημέρα!

      Κοκκινοσκουφίτσα

      Διαγραφή
  25. Αγαπητέ Ε.Σ., δέχομαι ότι δεν πιστεύεις στην αρετή της ταπεινοφροσύνης, όπως την ορίζω εγώ (δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν κατάλαβες τον ορισμό μου για αυτήν). Τουναντίον πιστεύεις στην επίδειξη της (όποιας) δύναμης έχεις, προκειμένου να καταξιώνεσαι στα μάτια των άλλων.Εξάλλου δεν φείδεσαι περιαυτολογίας και φιλαρέσκειας.
    Αντιλαμβάνομαι και κατανοώ την αδήριτη ανάγκη σου.

    Ας δούμε όμως πια είναι η δική σου πρακτική, σε σχέση με αυτή ενός ιερωμένου.
    Εκθέτεις τις απόψεις σου και προσπαθείς να πείσεις για την ορθότητά τους. Αυτό κάνει και ο ιερωμένος.
    Αυτό σημαίνει ότι προσηλυτίζεις τους άλλους στις ιδέες σου; Όχι βέβαια! Αυτό κάνει και ο ιερωμένος.
    Εσύ θεωρείς ότι έχεις δίκιο γιατί νομίζεις ότι σκέφτεσαι ελεύθερα. Αυτό νομίζει και ο ιερωμένος, αλλά σε διαφορετικό άξονα διανόησης.
    Εσύ νομίζεις ότι η εξέλιξη επιτυγχάνεται μόνο μέσω της ανατροπής του ηθικισμού και των δογμάτων. Ο ιερωμένος πιστεύει ότι η εξέλιξη επιτυγχάνεται μόνο μέσω του ηθικισμού και των δογμάτων.
    Εδώ διαφωνείτε. Εσύ, πιστεύεις ότι έχεις το απόλυτο δίκιο. Και ο ιερωμένος πιστεύει το ίδιο για τις ιδέες του. Εσύ αρνείσαι συλλήβδην τις θέσεις της θρησκείας. Και ο ιερωμένος αρνείται συλλήβδην τις δικές σου θέσεις.
    Είστε πολικά αντίθετοι, αλλά κανείς σας δεν βλέπει τον μέσο δρόμο.
    Αν και κόπτεσαι για την πνευματική ανέλιξη, δεν αναχαιτίζεις τα ορμέφυτά σου και δέχεσαι να αντιμαχείς μισαλλόδοξα! Εξιλεώνεσαι με την δικαιολογία ότι "αυτή είναι η Γιανγκ πλευρά μου" (εκτιμάς λάθος τι είναι Γιν και τι Γιανγκ).
    Κατανοώ και αυτή την αδήριτη ανάγκη σου.

    Έχετε λοιπόν τα ίδια δικαιώματα στον λόγο, αλλά και στο να πείσετε τους άλλους για τις απόψεις σας.
    Κανείς δεν μπορεί να στερεί αυτό το δικαίωμα στον άλλον, με την κατηγορία ότι "προσηλυτίζει" στις απόψεις του. Κανείς όμως δεν έχει το δικαίωμα να επιβάλλει τις απόψεις του στον άλλον, με βίαιο και απόλυτο τρόπο.
    Η διαφορά όμως εν προκειμένω είναι, ότι εσύ ξιφούλκησες με μένος εναντίον του ιερωμένου, ενώ αυτός επέδειξε ταπεινοφροσύνη και αγάπη, δικαιώνοντας τις δικές του θέσεις στα μάτια όσων διαβάζουν. Δεν ανταπέδωσε τα πυρά σου και σε άφησε έκθετο στα μάτια μας, να πνέεις τα μένεα! Μίλησε για συναισθηματική προσέγγιση στην Αλήθεια του και όχι για στοχαστική. Είναι κι αυτός ένας τρόπος προσπέλασης στην βιωματική αυτεπίγνωση αγαπητέ μου Ε.Σ., που την απαξίωσες.
    Τον ενέταξες στο γενικό τσουβάλι των ανεπιθύμητων (για εσένα) εκπροσώπων της θρησκείας, στερώντας το δικαίωμα σε έναν άνθρωπο να είναι ξεχωριστός και ιδιαίτερος. Προσωπικά, διέκρινα έναν διαφορετικό τρόπο σε αυτόν τον άνθρωπο, που θα είχε ενδιαφέρον να ακούσουμε τις απόψεις του. Δεν είχε τον στερεότυπο τρόπο των περισσότερων παπάδων.

    Δέχομαι ότι μπορεί να είχες τραυματικές εμπειρίες στην παιδική σου ηλικία, από την εκκλησία και κάποιους ιερείς ενδεχομένως. Όμως τώρα που μεγάλωσες, θα πρέπει να ξεπεράσεις και όχι να απωθήσεις αυτά τα τραύματα που σε σημάδεψαν. Είσαι ένας σκεπτόμενος άνθρωπος που μπορείς να εργάζεσαι μέσα σου.
    Δεν αποτελεί λύση να επιρρίπτουμε ευθύνες σε τρίτους, για ότι μας συμβαίνει στην ζωή. Αυτή είναι η εύκολη λύση, η οποία μας οδηγεί εκτός των άλλων στο μίσος. Γιατί να τρέφουμε αρνητικά συναισθήματα μέσα μας; Είναι κι αυτά καλοδεχούμενα ως "Γιανγκ" πλευρά μας; Όχι βέβαια!

    Όπως βλέπεις, δεν υπεισέρχομαι στο θέμα για τον ρόλο της εκκλησίας και γενικότερα των θρησκειών. Το έπραξα σε ένα σχόλιό μου με την Παλιά Φίλη.
    Το θέμα είναι πως διαχειριζόμαστε τα συναισθήματά μας και πως αλληλεπιδρούμε με ανθρώπους που έχουν διαφορετικές απόψεις. Από εκεί κρίνεται η πνευματικότητα ενός ανθρώπου!

    ΛΥΚΙΟΣ.



    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Ισως να υπηρξα υπερ το δεον αποτομος με τον πατερ, ομως δεν τον εθιξα προσωπικα. Δεν του απεδωσα καποιον βαρυ χαρακτηρισμο. Αποτομος ημουν με τον φορεα της εκκλησιας και οχι με τον ανθρωπο. Υπαρχει διαφορα. Νομιζω πως ημουν ενταξει απεναντι του.

    Αν εσυ βαφτιζεις την αληθεια "καυχησια,περιαυτολογια,φιλαρεσκεια" τοτε αυτο δεν ειναι απαραιτητα προβλημα δικο μου. Ισως θα πρεπει να το κοιταξεις καλυτερα στον δικο σου εαυτο και τι εσυ εχεις απωθησει, ωστε βιαζεσαι να προστρεξεις σε τετοια συμπερασματα. Δεν θελησα να δειχτω εναντι καποιου τριτου και των γνωσεων του, παρα πολυ απλα θεωρω πως εβαλα τα πραγματα στη θεση τους, οταν διαβασα περι "απειλης διαβολου αν δεν συμμορφωθουμε στα λογια της εκκλησιας". Θεωρω πως δικαιωθηκα μαλιστα, οταν ενω επιτηδες προκλητικα εθιξα το ζητημα "διαβολος" και πως εγω ξερω τι ειναι, κανεις δεν με ρωτησε να απαντησω και φυσικα οχι ο πατερ. Αρα τι να συζητησω και με ποιον;

    Τι ειναι λοιπον Γιν και Γιανγκ αφου τις εκτιμαω λαθος; Απλη ερωτηση με σαφη και ειλικρινη διαθεση να ακουσω. Χωρις να επιχειρω αλματα ψυχολογικης αναλυσης (ενω προηγουμενως την απαξιωνα οταν δεν με συνεφερε αυτο που διαβαζα). Επιζητω την αυτοπροβολη; Το ακουσα και αυτο, δεν ειναι τιποτα μπροστα στα αλλα που εχω ακουσει

    Η αγαπη ειναι ενας ορος που αλιμονο και αν γνωριζει κανεις τι σημαινει και πως δουλευει. Σιγουρα παντως η αγαπη δεν εμφανιζεται "οταν δεν με παιρνει αλλιως". Η ερμηνεια σου πως εμεινα μονος μου να πνεω τα μενεα ειναι παλι υποκειμενικη. Προσωπικα θεωρω πως εδειξα με σαφηνεια πως μπαινουν τα ορια. Τα πυρα δεν ανταποδωθηκαν για τον απλουστατο λογο πως δεν υπηρχαν ακριβως αρχικα πυρα, παρα τεθηκαν ορια. Επουδενι δεν τον απετρεψα απο το να εκφρασει τις αποψεις του που και εγω ο ιδιος διεκρινα πως θα ηταν ενδιαφερουσες, τουναντιον τον προσκαλεσα.

    Δεν με βιασε καποιος παπας οταν ημουν μικρος για να εχω τραυματικες εμπειριες. Ουτε παπαδοπαιδι υπηρξα, ουτε κατηχητικο πηγα. Οπως ολοι οι νεοελληνες, παρα τεταρτο για την Ανασταση.

    Να μην καυχιομαστε για την δυναμη μας, σημαινει να μην τα πρηζουμε στον αλλο για αυτο χωρις να ενδιαφερεται. "Κοιτα τι ωραιο σωμα εχω, κοιτα τι ομορφη που ειμαι, κοιτα ποσο εξυπνος ειμαι, θες να δεις το IQ μου, θες να δεις τους δικεφαλους μου;" ΟΧΙ και ΣΚΑΣΕ, ειναι η απαντηση. Εαν ομως μου δειξεις το δικο σου απροκλητα, θα σου δειξω και εγω το δικο μου. Αυτο δεν σημαινει καυχησια. Αυτο σημαινει ΟΡΙΑ. Δεν τιθεται θεμα ανταγωνισμου. Τιθεται θεμα οριων. Τα θελω τα ορια μου, τα εχω αναγκη. θα τα υπερασπιστω με σθενος. Δεν θα σε αφησω να τα ποδοπατεις, λεγοντας στον εαυτο μου απο μεσα "Παιξτο υπερανω, εισαι υπερανω". Και ειμαι υπερανω και θα τα υπερασπιστω τα ορια.

    Συζητηση κανουμε σε επιπεδο ιδεων, οχι ανθρωπων. Τουλαχιστον αυτο προσπαθουμε
    Ελευθερος Στοχαστης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάλι ταυτίστηκα με τον Στοχαστή. Και πριν καταποντίσει κι αυτούς τους συλλογισμούς ο Λύκιος, θα αδράξω την ευκαιρία να ρωτήσω αυτό που δεν ρωτήσαμε την προηγούμενη φορά. Τί είναι ο διάβολος, Ελεύθερε Στοχαστή; Ε, δεν θα αφήσω και την δεύτερη ευκαιρία να πάει χαμένη!
      Όποτε θες. Δεν επείγει. Όταν τελειώσει το θέμα των ορίων...

      Κοκκινοσκουφίτσα

      Διαγραφή
    2. Αυτό το "και είμαι ταπεινόφρων και θα υπερασπιστώ τα όρια" , Λύκιε, ακούγεται ενδιαφέρον.

      Κοκκινοσκουφίτσα

      Διαγραφή
    3. Ένα ερώτημα όμως που γεννάται είναι , συντρεχούσης και της ταπεινοφροσύνης, μέχρι ποιού ορίου θα υπερασπιστώ τα όρια μου; Μέχρι τελικής πτώσεως; Ή υπάρχει κάποια στιγμή οριακή, δικής μου πάλι επιλογής, που αποχωρώ χάριν του σεβασμού προς τον Άνθρωπο γενικότερα, τον Άλλον άνθρωπο αλλά και τον Εαυτό μου για να μην οδηγηθεί η κατάσταση σε ακρότητες; Να είναι ελεγχόμενο δηλ. κάθε στιγμή το ως πού σκοπεύω να φτάσω για να υπερασπιστώ τον εαυτό μου και τα όρια μου. Μια αποχώρηση δεν είναι οπισθοχώρηση όταν έχουμε ήδη διατυπώσει τις απόψεις μας με καθαρότητα και σαφήνεια.

      Κοκκινοσκουφίτσα

      Διαγραφή
    4. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    5. Η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗ Ή ΑΙΔΩΣ?

      Διαγραφή
    6. ΛΟΓΙΚΟ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΚΟΚΚΙΝΟΣΚΟΥΦΙΤΣΑ!

      Διαγραφή
    7. ΣΤΟΧΑΣΤΗ ΦΛΕΡΤΑΡΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΜΟΡΑΛΙΣΜΟ!

      Διαγραφή
    8. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    9. Ωραίο. Δυνατό αυτό που έγραψες για τον Αχιλλέα, Λύκαστρε.

      Διαγραφή
  27. Επειδή την ταπεινοφροσύνη σαν έννοια απο μόνη της την βρίσκουμε περισσότερο στις εκκλησιαστικές διδαχές, θα μπορούσαμε να την αντικαταστήσουμε με την μετριοφροσύνη, η οποία συγκαταλέγεται στις αρχαίες ελληνικές αρετές. Η ουσία όμως δεν αλλάζει. Αυτός που θα υπερασπιστεί την αξία αυτή σαν αρετή και την θεωρήσει ως προσωπική ηθική επιταγή θα λάβει πλούσια οφέλη. Αυτός που την απορρίπτει εκ πεποιθήσεως ακολουθεί τον δρόμο της αλαζονείας. Είναι τρόπος ζωής.
    Μια παλιά φίλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Αγαπητή Κοκκινοσκουφίτσα, δεν είμαι βέβαιος ότι ο φίλος μας Ε.Σ., εννοούσε ακριβώς αυτό που λες
    "και είμαι ταπεινόφρων και θα υπερασπιστώ τα όρια"! Αλλά αν το εννοούσε, έχω να πω ότι το ένα δεν αναιρεί το άλλο!
    Ταπεινόφρων δεν σημαίνει μετριοπαθής. Ο μετριοπαθής κινείται πάντα στο μέσον και δεν πολώνεται.
    Ο ταπεινόφρων απ΄την άλλη, έχει κατεσταλμένη την εγωπάθειά του και δεν αυτοπροβάλλεται. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει άποψη και ότι δεν την εκφράζει. Την εκφράζει ακόμα και αν είναι "ακραία".
    Αυτό που δεν κάνει, είναι να ανταγωνίζεται για να κερδίζει ανούσιες μάχες, που τροφοδοτούν το νοσηρό μας εγωισμό. Αυτές τις αποφεύγει. Όπως πολύ σωστά είπες κι εσύ, έχει διαφορά το ΑΠΟΧΩΡΩ από το ΥΠΟΧΩΡΩ.
    Ποια είναι αυτή;
    -Αποχωρώ, σημαίνει ότι αποφεύγω την μάχη (ή φεύγω κατά την διάρκειά της) διότι την κρίνω άσκοπη, ασύμφορη και μάταιη.
    -Υποχωρώ, σημαίνει ότι ενώ δίνω την μάχη διότι θέλω να την κερδίσω, επειδή την χάνω, αποσύρομαι ηττημένος.
    Έτσι, ο ταπεινόφρων δίνει μάχες όταν χρειάζεται. Μάχεται για τα πιστεύω του, αποφεύγοντας όμως να ΚΑΤΑΧΡΑΣΘΕΙ την δύναμή του, για να καταστείλει τον άλλον (να τον εξουθενώσει).
    Ο Χριστός ήταν ταπεινόφρων, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να δώσει αγώνα ζωής για να στηρίξει την διδασκαλία του. Την ζωή του την έχασε για τις ιδέες του. Αν ήταν μετριόφρων, θα συμβιβαζόταν και θα ανακαλούσε ενώπιον του Πιλάτου προκειμένου να αποφύγει την ακρότητα του θανάτου.
    Άρα,
    μετριόφρων=αυτός που κινείται στο μέσον (ο ουδέτερος και αμέτοχος στις εξάρσεις)
    και
    ταπεινόφρων=αυτός που δεν ανταγωνίζεται άσκοπα και δεν επιδεικνύεται (άρα κινείται στην αφάνεια).
    Η αγαπητή Παλιά Φίλη, μας λέει σωστά ότι η έννοια της ταπεινοφροσύνης, ορίσθηκε από τον Χριστό.
    Όμως από πολύ νωρίτερα, οι Έλληνες είχαν εκφράσει αυτή την έννοια χωρίς να την κατονομάσουν επακριβώς και αυτό φαίνεται μέσα από το "Μη επί ρώμη καύχου". Ήταν σε μια πρώιμη κατάσταση, που ωρίμανσε με την Χριστική διδασκαλία. Ο Χριστός ήρθε να εμπλουτίσει την φιλοσοφία και την ηθική. Δεν είναι απορριπτέος. Μας μίλησε για την Αγάπη, ενώ οι αρχαίοι φιλόσοφοι αναφέρθηκαν σε αυτή πρώιμα, με την λέξη "φιλότις".
    ΛΥΚΙΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η φιλότης
      copy paste για την υπέροχη αυτή λέξη

      Στο "Λεξικό της Ελληνικής Γλώσσης" του Ερρίκου Στεφάνου (Αθήναι, 1852) πολύ ορθώς η ετυμολογία από το ρήμα φιλέω / φιλώ, αιολιστί φίλημι, χρησιμοποιήθηκε από τους πραγματικούς Έλληνες για να εκφράσει την ασύλληπτη και άπειρη συμπαντική δύναμη που σε όλες τις σφαίρες, τόσο σε εκείνες των Αθανάτων όσο και σε εκείνες των θνητών, λειτουργεί συνθετικά και διατηρητικά, και πολύ όμορφα την χρησιμοποίησε στην κοσμοσχεδίασή του ο Ακραγαντίνος φιλόσοφος και θεουργός Εμπεδοκλής. Αυτή η υπέροχη λέξη αντικαταστάθηκε από τους θεωρητικούς των ύστερων χρόνων με τον όρο "Αγάπη", ο οποίος όμως είναι υπερβολικά στενός και μάλιστα εμπεριέχει και το αρνητικό, λόγω της υπερβολής, "άγαν" (πιθανή ετυμολογία της λέξεως η "άγαν" και "πάομαι", άρα η λέξη στέκει περισσότερο κοντά στην πολύ αρνητική εκδοχή της, δηλαδή στην προσκόλληση). 
      ΕΝ ΠΡΟΜΗΘΕΙ...    Σκέψεις Πάνω Στην Αθανασία Και Την Γνώση (του Βλάση Γ. Ρασσιά)   

      ΟΜΗΡΙΚΗ ΦΙΛΟΤΗΣ
      Δεν πρόκειται για μεταγενέστερη λέξη. Απαντά ήδη στα ομηρικά έπη, τόσο στην Ιλιάδα (έξι φορές) όσο και στην Οδύσσεια (τέσσερις φορές), συνοψίζοντας όλες περίπου τις εκδοχές και τις εφαρμογές που υπόκεινται στο ρήμα φιλέω, στο επίθετο φίλος και στο επίρρημα φίλως - επίσης ομηρικά, με πυκνή μάλιστα τα δύο πρώτα συχνότητα. Γύρω από αυτόν τον πυρήνα περιστρέφονται δεκατέσσερα, αν μετρώ καλά, σύνθετα (ρηματικά ουσιαστικά, επίθετα αλλά και κύρια ονόματα), με θετική ή αρνητική σημασία. Παραδείγματα ευπρόσδεκτα: φιλοφροσύνη, φιλόξενος, φιλομειδής, φιλοπαίγμων. Παραδείγματα απωθητικά: φιλοκτέανος (άπληστος, πλεονέκτης), φιλοκέρτομος (χλευαστικός), φιλοψευδής. Και τρία  ευρηματικά κύρια ονόματα: Φιλοίτιος, Φιλητορίδης, Φιλοκτήτης.
      Η ιλιαδική πάντως φιλότητα δεν περιορίζεται μόνο στο εσωτερικό των δύο στρατοπέδων, που βρίσκονται κατά κανόνα σε εμπόλεμη σύγκρουση. Καθώς ο ιλιαδικός πόλεμος εξελίσσεται, οδεύοντας προς την απρόβλεπτη έξοδό του, ίχνη έντιμης φιλότητας διακρίνονται και μεταξύ αντιπάλων. Παράδειγμα η έκβαση της ευγενέστερης μονομαχίας του έπους μεταξύ Έκτορα και Αίανταστην έβδομη ραψωδία. Όπου, καθώς πέφτει το βράδυ και οι δύο μονομάχοι παραμένουν ισόπαλοι και ισότιμοι, αποσύρονται ανταλλάσσοντας φιλικά δώρα μεταξύ τους. Παραθέτω τους οικείους στίχους (Η 293-303) σε απόδοση - απευθύνεται ο Έκτωρ στον Αίαντα:
      Τώρα ωστόσο πέφτει η νύχτα κι είναι σωστό να δείξουμε / στη νύχτα υπακοή. Στο μεταξύ εσύ, γυρίζοντας στα πλοία, / τους Αχαιούς να ευφράνεις, τη συντροφιά σου πιο πολύ / και τους δικούς σου που σου παραστέκουν./ Όσο για μένα, φτάνοντας στο μεγάλο κάστρο του Πριάμου, / τους Τρώες θα ευφράνω και τις μακρόπεπλες Τρωάδες / όσες για χάρη μου θα ευχηθούν στην τελετή. //
      Έλα όμως τώρα οι δυο μας ν' ανταλλάξουμε δώρα πολύτιμα, / που κάποιος βλέποντας να ομολογήσει, Τρώας ή Αχαιός: / Αυτοί εχθροί αντικρίστηκαν σ' αγώνα φονικό, / και τώρα φίλοι αποχωρίζονται.
      (στο πρωτότυπο: ηδ' αύτ' εν φιλότητι διέτμαγεν αρθμήσαντε).
      Μαρωνίτης Δημήτρης Ν. (απόσπασμα)
      http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=514633

      Φιλότης και Νείκος

      Η συναρμογή και η εναντίωση είναι δυο διαφορετικές δυνάμεις, που κυβερνούν και καθορίζουν τα ζωντανά όντα όχι ως ενιαίο φαινόμενο αλλά μέσα σε μια αδιάκοπη εναλλαγή. Ο Εμπεδοκλής τις ονομάζει φιλότης και νείκος, δηλαδή φιλία και διαμάχη, και τις ανάγει σε καθολικές αιτίες κίνησης των έμβιων όντων.Η συναρμογή και η εναντίωση είναι δυο διαφορετικές δυνάμεις, που κυβερνούν και καθορίζουν τα ζωντανά όντα όχι ως ενιαίο φαινόμενο αλλά μέσα σε μια αδιάκοπη εναλλαγή. Ο Εμπεδοκλής τις ονομάζει φιλότης και νείκος, δηλαδή φιλία και διαμάχη, και τις ανάγει σε καθολικές αιτίες κίνησης των έμβιων όντων.
      http://eranismas.blogspot.gr/2010/07/blog-post.html

      Κοκκινοσκουφίτσα

      Διαγραφή
  29. ΘΑΥΜΑΣΤΗ Η ΥΠΟΜΟΝΗ ΣΟΥ ΛΥΚΙΕ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό με την υπομονή του Λύκιου να σου πω πως το βλέπω;
      Και στον Λύκιο αξίζει ένας Λύκιος και στον Λύκαστρο, αν θες, αξίζει ένας Ερίωπας, για να απογειωθούν πνευματικά και να προχωρήσουν.
      Όμως, ανώνυμε, αυτό έχουν και μ' αυτό δουλεύουν! Κι αν ευνοήσουν κάποια στιγμή οι συγκυρίες και τους τύχει η καλή περίπτωση, τότε θα κάνουμε όλοι στην άκρη και θα απολαμβάνουμε.
      Κι έπειτα μην ξεχνάς, ένα από τα καθημερινά καθήκοντα του ανθρώπου της Γνώσης είναι το καθήκον προς την Ανθρωπότητα. Και ο Λύκιος το υπηρετεί όσο λίγοι.

      Κοκκινοσκουφίτσα

      Διαγραφή
    2. ΣΥΜΦΩΝΩ. ΕΓΩ ΘΑ ΕΒΑΖΑ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΝ ΛΥΚΙΟ, ΕΝΑΝ ΧΛΕΤΣΟ! ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΣΥΝΟΔΟΣ!

      Διαγραφή
    3. ΠΟΥ ΕΊΣΑΙ ΕΡΙΩΨ ΝΑ ΑΝΕΛΘΟΥΜΕ ΌΛΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΆ!!!! ΚΆΝΩ ΔΕΉΣΕΙΣ..... ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΆΚΑΜΨΗ ΣΟΥ.....ΑΝ ΚΑΙ Ή ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΣΟΥ ΥΠΆΡΧΕΙ ΑΙΣΘΗΤΆ.... ΕΣΎ ΞΈΡΕΙΣ.....

      Διαγραφή
    4. ΜΑΛΛΟΝ ΓΝΩΣΤΙΚΑ ΘΑ ΑΝΕΛΘΟΥΜΕ ΜΕ ΕΡΙΩΠΑ. ΟΧΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ.

      Διαγραφή
    5. Γνωστικά γιατί κάνουν όλη την βρωμοδουλειά που εμείς βαριόμαστε να κάνουμε. Με την αρχαιολογική τους σκαπάνη σκάβουν τα αρχαία κείμενα. Ό,τι βέβαια έχει σωθεί.

      Διαγραφή
    6. ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΝΑ ΤΑ ΕΚΤΙΜΗΣΟΥΝ, ΤΑ ΒΛΕΠΟΥΝ ΣΑΝ ΚΕΡΑΜΥΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΡΕΜΑΝΕ ΣΤΟΝ ΛΑΙΜΟ ΤΟΥΣ ΚΟΡΔΟΜΕΝΟΙ!

      Διαγραφή
    7. Ή γνώση είναι δυναμη, αλλά αν πέσει σε λάθος χέρια τροφοδοτεί το μικρο Εγώ και δημιουργεί εραστές της αλαζονείας και της υπεροψίας!
      Μια παλιά φίλη

      Διαγραφή
    8. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    9. Εγώ το έχω καταλάβει ως εξής αυτό που κάνουν χωρίς όμως να είμαι και απόλυτη. Ειναι σκληρή η δουλειά του "σκαπανέα":-)) Πετραδάκια βρίσκουν, μη νομίζετε. Τα ανασύρουν με χαρά και τα δείχνουν στους άλλους, τύπου "κοίτα τί βρήκα;" Μήπως έχεις κι εσύ κανένα παρόμοιο να τα συνδέσουμε; Να βγει νόημα; Κομματάκια ενός παζλ, σπαράγματα, που πρέπει με πολλή εξυπνάδα να τα βάλει κανείς στην σωστή θέση.
      Και το χαίρονται όλο αυτό σαν να είναι ένα παιγνίδι, γιατί αν δεν ήταν παιγνίδι θα ήταν μια πληκτική εργασία.
      Εμείς δεν καταλαβαίνουμε και πολλά πράγματα από αυτά που λένε. Άγνωστο πεδίο.
      Και τότε γιατί τα λένε εδώ; Ε, πού να τα πούνε; Στο τηλέφωνο; Άσε που περιμένουν κι αυτοί να εμφανιστεί και κανένας άλλος σκαπανέας, να τους βοηθήσει με τα δικά του ευρήματα. Και εμφανίστηκαν μερικοί!
      Εμείς τί κερδίζουμε; Πάντως δεν χάνουμε. Δεν είμαστε καν υποχρεωμένοι να τα διαβάζουμε.
      Όμως εξοικειωνόμαστε με λέξεις, έννοιες. Και δεν μπορούμε να πούμε οτι δεν δίνουν και κάποιες ολοκληρωμένες πληροφορίες. Όσο για σπίθες και εναύσματα για όποιον είναι διατεθειμένος να ψάξει και λίγο μόνος του, άλλο τίποτε. Επίσης είμαι σχεδόν σίγουρη οτι αν κάποιος τους ρωτήσει με σοβαρότητα κάποιες πληροφορίες, θα παρατήσουν το σταυρόλεξο και θα του πουν ό,τι ξέρουν, αν ξέρουν. Γιατί μπορεί και να μην ξέρουν.
      Ένα τελευταίο. Σκεφτείτε κάποια σχολεία, παλιά, σε ακριτικές περιοχές. Συστεγαζόντουσαν όλες οι τάξεις σε μία αίθουσα. Την ώρα που γινόταν το μάθημα της μίας τάξης, οι άλλες χαζεύαν. Κάποιοι φιλομαθείς παρακολουθούσαν. Θέλω να πω αυτό που ξαναείπα. Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να παρακολουθούμε τα σχόλια των άλλων τάξεων:)

      Κοκκινοσκουφίτσα

      Διαγραφή
    10. ΚΟΚΚΙΝΟΣΚΟΥΦΙΤΣΑ ΤΑ ΕΙΠΕΣ ΟΛΑ! ΠΑΝΤΩΣ ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ ΟΤΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΑΠΟΨΗ, ΜΟΝΟ ΨΗΓΜΑΤΑ ΔΙΑΣΠΑΡΤΑ.

      Διαγραφή
    11. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    12. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    13. Είναι αλήθεια οτι προτιμάμε τα εύκολα μαθήματα. Διαβάζουμε με πάθος αυτά που γράφουν εκείνοι που συμπλήρωσαν κάποιο παζλ ή έλυσαν ένα σταυρόλεξο, αλλά δεν έχουμε την υπομονή να συμπληρώσουμε ένα δικό μας. Δεν είμαστε όλοι χαρισματικοί.
      Το τραγούδι είναι πολύ ωραίο.
      Αν θες κάνε μας την χάρη να μας πεις σε πια ανάρτηση είναι κρυμμένο το διαμαντάκι για να μην ψάχνουμε στο χάος. Κάτι θυμάμαι αμυδρά, μετά είπα δεν το αφήνω για αργότερα, μετά βαρέθηκα, μετά ξεχάστηκα.

      Κοκκινοσκουφίτσα

      Διαγραφή
    14. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    15. "μὲν καὶ διωλύγιος φλυαρία, εἰ ἀληθὴς ἡ Ἀλήθεια Πρωταγόρου ἀλλὰ μὴ παίζουσα ἐκ τοῦ ΑΔΥΤΟΥ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ ἐφθέγξατο;"
      Ποια είναι αυτή η Βίβλος η οποία βρίσκεται κρυμμένη μέσα στο Άδυτο...της Ακροπόλεως;;

      Χαχα Δηλαδή θέλεις από μας να μεταφράσουμε Πλάτωνα και μετά να σου πούμε και ποιά ειναι η Βίβλος που βρίσκεται κρυμμένη στο Άδυτο της Ακροπόλεως.

      Ζητάς το αδύνατο. Γιατί κι εμείς από την μεριά μας θέλουμε από σένα την μετάφραση, την απάντηση στον γρίφο με την Βίβλο, κι αν μας κάνεις και μια μικρή αλλά ικανοποιητική περίληψη του Θεαίτητου δεν θα πούμε όχι.

      Κοκκινοσκουφίτσα

      Διαγραφή
    16. ΑΝΤΙ ΝΑ ΡΩΤΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΒΑΖΕΙΣ ΓΡΙΦΟΥΣ, ΠΕΣ ΜΑΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΑΣ ΤΟ ΒΓΑΖΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΥΤΗ ΛΥΚΑΣΤΡΕ. ΚΑΝΤΟ ΟΠΩΣ Ο ΛΥΚΙΟΣ ΠΟΥ ΑΠΑΝΤΑΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΑ ΓΙΑΤΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΑΦΙΛΟΚΕΡΔΩΣ ΤΗ ΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΒΑΖΕΙ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΓΡΙΦΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΠΑΙΔΕΨΕΙ. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ. ΔΩΡΕΑΝ ΛΑΒΑΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΔΩΤΕ.

      Διαγραφή
    17. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    18. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    19. ΕΜΕΙΣ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΜΕΤΑΔΩΣΕΙΣ ΤΙΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ, ΟΧΙ ΝΑ ΜΑΣ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ, ΑΓΑΠΗΤΕ ΛΥΚΑΣΤΡΕ! ΟΣΑ ΞΕΡΕΙΣ ΜΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΝ ΕΙΤΕ ΛΙΓΑ ΕΙΤΕ ΠΟΛΛΑ. ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΕΣ ΜΑΣ ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΗΜΕΡΑ.

      Διαγραφή
    20. Υπάρχει και ΤΡΙΤΟ ΕΙΔΟΣ ΠΟΛΕΜΙΣΤΩΝ,αυτοί στους οποίους αναφέρεται ο Πλάτων όταν μιλάει για Μάχιμον Έθνος Θεϊκής Καταγωγής...που έμενε στον Ιερό βράχο της Ακρόπολης.

      «Η τάξις των πολεμιστών αποτελούμενη από άνδρας με θείαν καταγωγήν, εξεχώρισεν ευθύς εξ αρχής και κατώκει χωριστά από τας άλλας’» (IV, 110, Α).

      «και γενικώς είχον οικοδομήσει εις το μέρος αυτό όλα όσα εχρειάζοντο εις την ΚΟΙΝΗΝ διαβίωσιν των πολεμιστών ΚΑΙ των ιερέων, χωρίς όμως να συγκεντρώσουν χρυσόν και άργυρον’». (IV, 112, C)

      «Κατ’ αυτόν τον τρόπον λοιπόν κατώκουν οι πολεμισταί, οι οποίοι ήσαν ΦΥΛΑΚΕΣ των συμπολιτών τους και αρχηγοί των άλλων Ελλήνων, οι οποίοι τους ήθελαν αρχηγούς. Αυτοί διετήρουν, όσον ήτο δυνατόν, πάντοτε τον αυτόν αριθμών ανδρών και γυναικών πολεμιστών, που ανήρχετο τότε εις είκοσι χιλιάδας περίπου.»(IV, 112, D)

      Το είχαμε διαβάσει. Μας εντυπωσίασε. Δεν ξέρουμε όμως να το προχωρήσουμε παρακάτω. Αν κάποιος από μας μπορούσε, θα το είχε κάνει.
      Οπότε; Οπότε όπως καταλαβαίνεις ο κλήρος πέφτει σε σένα. Εσύ ρωτάς, εσύ απαντάς. Πώς θα απαντούσες αν κάποιος άλλος είχε βάλει αυτά τα ερωτήματα;

      Κοκκινοσκουφίτσα

      Διαγραφή
    21. ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΗΤΑΝ ΟΙ ΙΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΤΟΣΟ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΙ. ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ? ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΚΑΙ ΠΩΣ ΚΑΤΕΛΗΞΑΝ? ΠΕΣ ΜΑΣ ΤΙ ΞΕΡΕΙΣ ΑΠ ΤΗΝ ΑΡΧΗ.....

      Διαγραφή
    22. Κατάλαβα τί θες να πεις. Οτι υπάρχουν κάποια ερωτήματα που μολονότι ίσως να μην ξέρουμε ακόμη να τα απαντήσουμε, ωστόσο αποτελούν πολύτιμη γνώση. Τα έχουμε στον νου μας για να τα συνδέσουμε με το επόμενο κομματάκι του παζλ που θα ταιριάζουν, αν και όποτε το συναντήσουμε.
      Εντάξει. Αυτό εννοείται.

      Κοκκινοσκουφίτσα

      Διαγραφή
    23. Ρε συ, ανώνυμε, εσύ σε λίγο θα του βάλεις και πιστόλι στον κρόταφο. Πες τα όλα ή τραβάω την σκανδάλη. Στο από κάτω σχόλιο λέει οτι χρειάζεται ευγένεια και λεπτότητα.

      Διαγραφή
    24. ΧΑ ΧΑ ΧΑ! ΠΙΕΣΤΙΚΟΣ ΝΑΙ, ΑΓΕΝΗΣ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ. ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟ ΝΑ ΡΩΤΑΩ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΩ? ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΚΑΤΙ ΝΑ ΜΑΣ ΜΑΘΕΙ Ο ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ, ΑΛΛΑ ΜΑΛΛΟΝ ΘΑ ΜΕΙΝΩ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΡΙΑ.....
      ΤΙ ΝΑ ΠΩ!

      Διαγραφή
    25. Λύκαστρε, σου την έχει πέσει με πάθος να μάθει όσα ξέρεις. Διαισθάνεται και ελπίζει οτι έχεις άσσους στο μανίκι και τους θέλει. Δεν ξέρουμε αν ο τρόπος πίεσης που χρησιμοποιεί είναι θεμιτός. Τον λόγο θα είχε ο Λύκιος αλλά επειδή γίνεται πολύ αυστηρός λόγω της θέσης του ως διαχειριστής, ας τον πάρει κανένας άλλος.

      Διαγραφή
    26. Εγώ πάντως έβαλα μπροστά να διαβάζω Θεαίτητο (..φυσικά από μετάφραση)
      http://www.hellenicaworld.com/Greece/Literature/Platon/gr/TheaititosZampa.html
      και θα σας πω τί θα βρω. Τουλάχιστον τα συμφραζόμενα της επίμαχης παραπομπής.

      Κοκκινοσκουφίτσα

      Διαγραφή
    27. Θα είμαι επιεικής με τον ανώνυμο, αγαπητή Κοκκινοσκουφίτσα, χαχα! Λοιπόν, δεν βρίσκω αθέμιτο το ενδιαφέρον του για να αντλήσει την πληροφορία, το οποίο ούτως ή άλλως προκάλεσε ο αγαπητός μας Λύκαστρος.
      Νομίζω ότι η πίεση που ασκεί, είναι μέσα στα όρια της ευπρέπειας και είναι ανάλογη του ύφους της ερώτησης-κουίζ, όπως ετέθη.
      ΛΥΚΙΟΣ.

      Διαγραφή
    28. Η μαιευτική μέθοδος του Σωκράτη

      Δεν το βρήκα ακόμη αλλά βρήκα το εξής:
      Μαίες γίνονταν γυναίκες μεγαλύτερων ηλικιών που είχαν ήδη γεννήσει.
      
    Αιτία δε τούτου λέγουν ότι είναι η Άρτεμις, η οποία ενώ δεν γίνεται
    λεχόνα έλαβε υπό την προστασίαν της τας λεχόνας. Και λοιπόν εις μεν
    τας στείρας δεν επέτρεψε να εξασκούν την μαιευτικήν, διότι η
    ανθρωπίνη φύσις δεν έχει την δύναμιν να εξασκή την τέχνην εκείνων, τα
    οποία δεν εδοκίμασε. Και μόνον εις τας μη γεννώσας ένεκα της
    περασμένης ηλικίας επέβαλε το επάγγελμα τούτο διά να τας τιμήση ένεκα
    της ομοιότητας προς αυτήν.

      Ο Σωκράτης είχε μητέρα μαία. Αλλά και ο ίδιος ασκούσε την μαιευτική.
      Με ποιά έννοια;
      Σωκράτης: Εις την ιδικήν μου όμως μαιευτικήν, όλα μεν τα άλλα υπάρχουν καθώς και εις τας μαίας, η διαφορά όμως είναι ότι επιβλέπω να γεννήσουν αι ψυχαί των και όχι τα σώματά των. Είναι δε πολύ σπουδαίον τούτο εις την τέχνην μας, δηλαδή η ικανότης εις το να εξακριβώσωμεν διά παντός μέσου, άραγε φάντασμα και ψευδές γεννά ο νους του νέου ή πραγματικόν και αληθές. Άλλως και εγώ έχω το ίδιον με τας μαίας, ότι δηλαδή είμαι άγονος, και αυτό το οποίον πολλοί με ωνείδισαν έως τώρα, ότι δηλαδή τους μεν άλλους ερωτώ, ο ίδιος όμως δεν δίδω καμμίαν απάντησιν, διότι δεν έχω να δώσω σοφήν απάντησιν, και τούτο ακόμη είναι αληθές. Αιτία δε αυτού του πράγματος είναι η εξής. Ο θεός μου επέβαλε μόνον να ξεγεννώ, όχι όμως και να γεννώ. Δι' αυτό λοιπόν ο ίδιος μεν δεν είμαι πολύ σοφός, ουδέ έχω να αναφέρω καμμίαν ανακάλυψιν, η οποία να είναι έργον της ιδικής μου ψυχής. Όσοι όμως με σχετίζονται εις την αρχήν φαίνονται αμαθείς, μερικοί μάλιστα φαίνονται πολύ αμαθείς, όλοι όμως, όσον προχωρεί η σχέσις μας και αν τους επιτρέψη ο θεός, προοδεύουν εις θαυμάσιον βαθμόν καθώς κρίνουν και οι ίδιοι και ο άλλος κόσμος.

      Σχετικό; Άσχετο; Σαν σχετικό με την κουβεντούλα μας μου φάνηκε.

      Κοκκινοσκουφίτσα.

      Διαγραφή
    29. Ωραία ή παραβολή που μας εξεθεσες κόκκινοσκουφιτσα και κρύβει βαθύ νόημα για την κατοχή της γνώσης αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση ο φίλος μας Λυκαστρος χρησιμοποιεί το παιχνίδι γνώσεων όπως τα τηλεπαιχνίδια με τον παρουσιαστη να ρωτάει και οι παίχτες να απαντανε. Όπως πολύ σωστα είπε ο Λύκιος ή πίεση που εδεχθη ο Λυκαστρος απο τον ανώνυμο είναι απολύτως θεμιτή αφού εδώ όλοι έχουμε τον ίδιο ρόλο. Και αφού αναφέρθηκε ο Σωκράτης ας θυμηθούμε κάτι πολύ σοφό: ΕΝ ΟΙΔΑ ΟΤΙ ΟΥΔΈΝ ΟΙΔΑ
      ΔΑΦΝΗ

      Διαγραφή
    30. Μα δεν ισχυρίστηκε ποτέ ο Λύκαστρος οτι γνωρίζει την απάντηση στις ερωτήσεις που κάνει. Πώς θεωρήθηκε αυτό αυτονόητο; Διατυπώνει ερωτήματα που θεωρεί σημαντικά για έρευνα και περιμένει κι αυτός μια συνεργασία δική μας για να βρεθεί η απάντηση. Όπως ακριβώς στο παραπάνω παράδειγμα με την Βίβλο.
      Εμείς όμως είμαστε άλλης τεχνοτροπίας. Δεν ερευνούμε "τας γραφάς" μόνοι μας αλλά διαβάζουμε τα αποτελέσματα της έρευνας των ερευνητών. Δεν είναι λίγο κι αυτό βέβαια.
      Ας θεωρήσουμε λοιπόν οτι απευθύνεται σε έναν υποθετικά υπαρκτό αποδέκτη που ελπίζει οτι υπάρχει ανάμεσα μας ή θα εμφανιστεί κάποια στιγμή. Έναν αποδέκτη που θα θελήσει να σκύψει κι αυτός ευλαβικά και με επιμέλεια στους θησαυρούς της αρχαιοελληνικής γραμματείας και να ερευνήσουν μαζί.
      Εμάς σε τί μας ενοχλεί όλο αυτό;
      Πιστεύω οτι δεν θα έπρεπε να μας ενοχλεί.

      Κοκκινοσκουφίτσα

      Διαγραφή
    31. Ε ΤΟΤΕ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙ Ο ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ ΕΙΛΗΝΚΡΙΝΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΙ ΟΤΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΤΟ ΨΑΞΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ. ΕΤΣΙ ΠΟΥ ΤΑ ΛΕΕΙ Ο ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΟΤΙ ΞΕΡΕΙ ΤΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΣΧΟΛΙΚΟ ΜΑΘΗΜΑ. ΑΝ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ, ΤΟΤΕ ΘΑ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΣΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ.

      Διαγραφή
    32. Από ποιό έργο είναι οι παραπομπές, Λύκαστρε;

      Διαγραφή
    33. Αγαπητέ ανώνυμε, νομίζω ότι έχεις παρεξηγήσει τον Λύκαστρο. Του αποδίδεις ιδιότητες που δεν του ανήκουν. Ίσως τον συγχέεις με άλλη παρουσία εδώ μέσα, η οποία έχει μία περιοδική εμφάνιση στον χώρο μας.
      Ο αγαπητός Λύκαστρος, πραγματικά θέλει να μοιραστεί μαζί μας τις γνώσεις του, αλλά και να προβληματιστεί μαζί μας για να ανακαλύψουμε περισσότερες αλήθειες από κοινού.
      Ας προβληματιστούμε λοιπόν στο ζήτημα που έθεσε και ας πει ο καθένας το πως ερμηνεύει την παρουσία αυτών των πολεμιστών-ιερέων. Ακόμα και η ευθεία αμφισβήτηση για την ύπαρξή τους, είναι επί τάπητος! Εκφραστείτε ελεύθερα.
      ΛΥΚΙΟΣ.

      Διαγραφή
    34. Έλα βρε ανώνυμε να απαντήσουμε εμείς το ερώτημα! Να του κάνουμε και έκπληξη!
      Εγώ έχω πεθάνει από το πρωί να διαβάζω Θεαίτητο, για να καταλάβω μόλις τώρα οτι οι παραπομπές είναι από άλλο διάλογο. Έλα να απαντήσεις εσύ να μάθουμε και κάτι. Γιατί χρειάζεται τάχα πρώτα να μας πει οτι δεν γνωρίζει και μετά να απαντήσουμε;

      Κοκκινοσκουφίτσα

      Διαγραφή
    35. Δυστυχώς θα συμφωνήσω με τον ανώνυμο. Ο τρόπος που αφήνει ο Λυκαστρος να διαχέονται οι γνώσεις του δείχνει οτι γνωρίζει την απάντηση. Γι αυτό και περιμένουμε αγωνιωδως οι υπόλοιποι να εισπραξουμε κάτι νέο. Εντάξει δεν τον μαλωνουμε, μάθαμε εκ των υστέρων τον τροπο που λειτουργεί. Είναι και αυτό μια τακτική ενος παιχνιδιού γνώσεων. Αγαπάμε Λυκαστρο.....
      ΔΑΦΝΗ

      Διαγραφή
    36. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    37. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΩ ΟΤΙ ΥΠΗΡΧΑΝ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑ 20.000 ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΚΑΙ ΙΕΡΕΙΣ , ΠΟΥ ΖΟΥΣΑΝ ΣΑΝ ΜΟΝΑΧΟΙ ΚΑΙ ΕΙΧΑΝ ΜΟΝΟ ΑΡΕΤΕΣ, ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΠΕΡΙΖΗΤΗΤΟΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΑΛΛΑ ΤΕΛΙΚΑ ΠΟΥΘΕΝΑ ΔΕΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΗΚΑΝ. ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΗΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΑΡΑΙΣΤΟΡΙΑ? Η ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ, ΠΑΕΙ ΣΤΟ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΗΤΑΝ ΟΝΤΟΤΗΤΕΣ ΑΟΡΑΤΕΣ ΠΟΥ ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΑΝ Η ΘΡΥΛΟΥΝΤΑΝ ΟΤΙ ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΝ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΝΑΟ. ΜΠΟΡΕΙ ΕΠΙΣΗΣ ΝΑ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΟΥΦΑ ΠΟΥ ΕΠΙΝΟΗΣΑΝ ΣΑΝ ΑΣΤΙΚΟ ΜΥΘΟ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΑΘΗΝΑΙΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΡΟΜΑΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΠΙΔΟΞΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΟΥΣ. ΠΑΝΤΩΣ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΚΑΜΙΑ ΠΗΓΗ ΠΟΥ ΝΑ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΜΑΧΗ ΚΑΙ ΝΙΚΗΣΑΝ ΤΟΥς ΕΧΘΡΟΥΣ. ΜΟΝΟ Ο ΕΧΕΤΛΑΙΟΣ ΥΠΗΡΞΕ ΣΤΗΝ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΑ.

      Διαγραφή
    38. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    39. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    40. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    41. ΑΡΧΗΓΕ, ΒΗΣΣΩ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΒΗΧΩ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΚΠΕΜΠΩ.
      Σύμφωνα με σημαντική μερίδα γλωσσολόγων, η ονομασία του θεωρείται προελληνική. Ο Ησύχιος αναφέρει ότι παράγεται από την έκφραση λυκοβατίας δρυμός και προήλθε από τους πολλούς λύκους που υπήρχαν στην λοφοσειρά του Αγχεσμού, τα μετέπειτα Λυκοβούνια και σημερινά Τουρκοβούνια. Άλλοι πάλι ισχυρίζονται πώς παράγεται από το εις ην πρώτη βαίνει η λύκη , δηλαδή το λυκόφως.
      Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία η οποία είναι πλούσια από μύθους, η Θεά Αθηνά μετέβη στην Παλλήνη για να φέρει από εκεί έναν βράχο και να τον τοποθετήσει ως φρούριο μπροστά στην Ακρόπολη. Τη στιγμή, όμως που μετέφερε τον τεράστιο βράχο πληροφορήθηκε τη γέννηση του Ερεχθίωνα από την κόρη του Κέκροπα και ταράχθηκε τόσο πολύ από το νέο αυτό, ώστε της έπεσε ο βράχος στο μέρος που ακριβώς σχηματίστηκε ο λόφος του Λυκαβηττού.

      Διαγραφή
    42. ΜΙΛΑΣ ΓΙΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΠΛΑΤΩΝΑ. ΜΙΛΑΣ ΓΙΑ ΠΕΡΙΟΔΟ ΑΤΛΑΝΤΩΝ. ΕΝΤΑΞΕΙ ΤΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΝΙΚΗΣΑΝ ΤΟΥΣ ΑΤΛΑΝΤΕΣ. ΓΙΑΤΙ ΟΜΩΣ ΜΑΣ ΜΙΛΑΣ ΓΙΑ ΔΙΑΜΑΝΤΙ ΕΙΔΗΣΗ?

      Διαγραφή
    43. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    44. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    45. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    46. ΚΑΠΕΤΑΝΙΟ, ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΜΑΣ ΒΓΑΙΝΕΙ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΟ ΡΙΧΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΤΣΑΜΙΚΟ (ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΟ)? ΧΑΧΑ! ΑΚΟΥ ΦΙΛΕ, ΩΡΑΙΑ ΤΑ ΛΕΣ, ΑΛΛΑ ΣΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝ ΓΝΩΣΕΙΣ ΓΛΩΣΣΟΛΟΓΙΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΛΥΕΙΣ ΣΩΣΤΑ ΤΑ ΕΤΥΜΑ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ.
      ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΝΤΑΛΙΚΑ ΜΙΑ ΞΑΝΘΙΑ ΓΚΟΜΕΝΑ ΠΟΥ ΞΕΡΕΙ ΝΑ ΟΔΗΓΑΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟ SMART ΤΗΣ.
      ΔΕ ΛΕΩ ΟΜΩΣ, ΚΑΝΕΙΣ ΦΙΛΟΤΙΜΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΑΛΛΑ Η ΕΤΥΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΣΟΥ ΜΠΑΖΟΥΝ ΝΕΡΑ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ. ΕΓΩ ΛΕΩ ΑΝ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ, ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΚΑΝΑ ΧΕΡΑΚΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΤΥΜΟΛΟΓΕΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ.

      Διαγραφή
    47. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    48. ΚΑΤΑΛΑΒΑ, ΘΙΧΤΗΚΕΣ. ΕΓΩ ΕΙΠΑ ΜΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΤΥΜΟΓΙΑ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ ΚΑΙ ΖΗΤΗΣΑ ΒΟΗΘΕΙΑ ΑΠΟ ΕΙΔΙΚΟ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ,ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΕΣΕΝΑ. ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΙΟ ΟΜΩΣ ΓΙΑΤΙ Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΙΠΕΡΑΤΗ!
      ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΑΡΧΗΓΕ ΜΟΥ! ΔΙΑΒΑΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΝΑ ΔΕΙΣ ΠΟΥ ΓΡΑΦΩ ΓΙΑ ΑΤΛΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΣΤΙΚΟ ΜΥΘΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΑΙΩΝ.
      ΓΝΩΜΗ ΕΙΝΑΙ, ΚΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΛΑΘΟΣ.
      ΣΕ ΡΩΤΗΣΑ ΜΑΛΙΣΤΑ ΓΙΑΤΙ ΘΕΩΡΕΙΣ ΔΙΑΜΑΝΤΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΙΔΗΣΗ, ΑΝ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΑΤΛΑΝΤΩΝ?
      ΕΓΩ ΘΑ ΘΕΩΡΟΥΣΑ ΔΙΑΜΑΝΤΙ ΜΙΑ ΕΙΔΗΣΗ ΠΟΥ ΘΑ ΕΧΕΙ ΕΠΙΠΤΩΣΗ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ Ή ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΕΤΡΕΠΕ ΟΣΑ ΞΕΡΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΧΘΕΣ.

      Διαγραφή
    49. Αγαπητέ ανώνυμε, κάπως κάτι κάνεις και το σώζεις, βέβαια εκ των υστέρων. Πριν διαβάσω το σχόλιο σου είχα σχηματίσει την γνώμη πως ή τρολλάρεις ή κάνεις φιλικό επιθετικό διανοητικό φλερτ. Όμως επειδή από το τελευταίο σχόλιο φαίνεται οτι οι προθέσεις σου είναι καλές, το συμπέρασμα είναι πως αυτό είναι το στυλ σου. Κάτι σαν αμυντικός παίχτης. Κλαδευτήρι. Μέσα στην ίδια ομάδα, που εξασκείται. Ο κίνδυνος να στείλεις στο νοσοκομείο παίχτη της ίδιας ομάδας δεν σε ανησυχεί. Όλα στον βωμό της προπόνησης! Εγώ πάλι φύσει και θέσει είμαι διαιτητής. Και χτες σου σφύριξα κίτρινη κάρτα. Πάντως τώρα έγινε σαφές αυτό που κάνεις και φαίνεται πως ο Λύκιος το αντελήφθη με την πρώτη και το διασκεδάζει.
      Όσο για την χρησιμότητα των συζητήσεων εδώ μέσα για την τωρινή μας ζωή στο παρόν, μην ξεχνάς οτι εδώ είμαστε και κάποιοι που ένα από τα βασικά μας ενδιαφέροντα είναι η εξέλιξη της Δημιουργίας από την πρώτη της στιγμή μέχρι τους γνωστούς ιστορικούς χρόνους. Αυτό το κομμάτι λείπει κι αυτό ψάχνουμε. Και έχουμε διαβάσει του κόσμου τα απίστευτα σενάρια αναζητώντας το. Και ξαφνικά βρίσκεται μια τέτοια πληροφορία από τον θείο/θεϊκό Πλάτωνα και λες πως είναι άχρηστη; Είσαι πολύ καλομαθημένο/κακομαθημένο παιδάκι που απαγορεύεις ο,τι δεν περιλαμβάνεται στα ενδιαφέροντα σου. Πρέπει να σε είχαν αρχηγό από πολύ μικρό στην οικογένεια σου!!
      Σήμερα λέω να κάνω κοπάνα από τον Κριτία, γιατί με τσάτισες χτες και δεν έχω συγκέντρωση. Αλλά και δεν είναι σίγουρο:-)

      Κοκκινοσκουφίτσα

      Διαγραφή
    50. Ας αφήσουμε εδώ μια περίληψη του Κριτία για τον περαστικό αναγνώστη του μέλλοντος, να μην τρέχει και ψάχνει..

      ΠΛΑΤΩΝ - ΚΡΙΤΙΑΣ
      Ο Κριτίας είναι φιλοσοφικός διάλογος του Πλάτωνα σε συνέχεια του Τίμαιου, δεύτερο μέρος, κατά μία εκδοχή, ανολοκλήρωτης τριλογίας του (το τρίτο μέρος θα ήταν ο διάλογος Ερμοκράτης). Ο Κριτίας δεν ολοκληρώθηκε, αφού ο Πλάτων τον εγκατέλειψε και συνέγραψε τους Νόμους. Γράφτηκε ανάμεσα στο -360 και -353, στο διάστημα που μεσολαβεί από τότε που ο Πλάτων γύρισε την τρίτη φορά από την Σικελία ως τον θάνατο του Δίωνα. Η ονομασία του διαλόγου οφείλεται στον κύριο ομιλητή, τον Κριτία, προπάππο του Πλάτωνα, ενώπιον των ίδιων προσώπων τα οποία απαρτίζουν την ομάδα των συζητητών του Τίμαιου. Ο υπότιτλος Ατλαντικός παραπέμπει στο θέμα του διαλόγου, που είναι η εξιστόρηση της νικηφόρας σύγκρουσης της Αρχαίας πόλης των Αθηνών προς τους βασιλείς της Ατλαντίδας. Στην αρχή της αφήγησής του ο Κριτίας εκθέτει τα σχετικά με την Αρχαία πόλη των Αθηνών, εννέα χιλιάδες χρόνια πριν από τον διαδραματιζόμενο διάλογο, απώτερη πηγή των οποίων είναι οι πληροφορίες που έδωσαν στον Σόλωνα οι ιερείς της Αιγύπτου. Η Αρχαία Αττική, χώρα προστατευόμενη από την Αθηνά και τον Ήφαιστο, περιγράφεται ως εύφορη και με φυσικές καλλονές περιοχή, στην οποία οι γηγενείς κάτοικοι δημιούργησαν πολιτικό σύστημα με βασικούς θεσμούς αυτούς που περιγράφονται στο πρώτο μέρος του Τίμαιου και απηχούν τις σχετικές ρυθμίσεις της Πολιτείας. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στην περιγραφή της γεωλογικής μορφολογίας και σύστασης του εδάφους της Αττικής, πριν αυτό αλλοιωθεί από σειρά φυσικών καταστροφών που ακολούθησαν. Αναλυτικότερος είναι ο ομιλητής σχετικά με τη νήσο Ατλαντίδα. Αυτή περιγράφεται ως ήπειρος, που μοιράστηκε σε δέκα βασιλικούς οίκους, των οποίων γενάρχης ήταν ο θεός Ποσειδώνας. Η εξουσία των ηγεμόνων της Ατλαντίδας ήταν απόλυτη και στηριζόταν σε αυστηρή και με θεϊκή προέλευση νομοθεσία. Οι κάτοικοι ανέπτυξαν αξιόλογο τεχνικό πολιτισμό και απέκτησαν σημαντική στρατιωτική ισχύ. Στη συνέχεια γίνεται λόγος για την πολιτική και ηθική παρέκβαση της κοινωνίας της Ατλαντίδας από τις θεμελιώδεις αρχές στις οποίες όφειλε την πρόοδό της και ο διάλογος διακόπτεται στο σημείο όπου αυτή η παρακμή προκαλεί την επέμβαση των θεών.
      http://enneaetifotos.blogspot.gr/2013/02/blog-post_5388.html

      //

      Διαγραφή
    51. Η Προϊστορία της Αθήνας - Πλάτων, Κριτίας


      Πρώτα απ' όλα, πρέπει να θυμηθούμε ότι πέρασαν συνολικά εννέα χιλιάδες χρόνια από τότε που έγινε ο πόλεμος ανάμεσα σ' εκείνους που ζούσαν έξω από τις στήλες του Ηρακλή και σ' όλους εκείνους που κατοικούσαν στο μέσα μέρος. Οφείλω λοιπόν να σας μιλήσω για τον πόλεμο με όλες τις λεπτομέρειες. Την αρχηγία όσων κατοικούσαν μέσα λέγεται πως είχε αυτή η πόλη μέχρι το τέλος του πολέμου, ενώ των άλλων αρχηγοί ήταν οι βασιλιάδες της νήσου Ατλαντίδας, που, όπως είπαμε, ήταν κάποτε μεγαλύτερη από τη Λιβύη και την Ασία μαζί.

      Πρέπει όμως στην αρχή να πω πρώτα για τους Αθηναίους εκείνης της εποχής και τους εχθρούς, που πολέμησαν μεταξύ τους, για τη στρατιωτική δύναμη και τα πολιτεύματα τους. Από αυτά λοιπόν πρέπει να προτιμήσω ν' αναφέρω πρώτα τα εξής.
      "Κάποτε οι θεοί έβαλαν σε κλήρο τις διάφορες περιοχές όλης της γης και τις μοιράστηκαν μεταξύ τους, χωρίς τσακωμούς. Δεν θα ήταν ασφαλώς σωστό να μην ξέρουν τι ανήκει στον καθένα τους ούτε να θέλουν να πάρουν με έριδες κάτι, αν και ξέρουν ότι ανήκει σε κάποιον άλλο. Αφού λοιπόν έγινε η διανομή με κλήρο, πήρε καθένας το μερίδιο του και κατοίκησαν στην περιοχή που κέρδισαν. Κι όταν εγκαταστάθηκαν, μας έτρεφαν σαν κοπάδια, δικά τους αποκτήματα και ζωντανά, χωρίς να χρησιμοποιούν όμως σωματική βία σαν τους βοσκούς που οδηγούν τα κοπάδια στη βοσκή χτυπώντας τα. Επειδή ο άνθρωπος είναι ευκολοκυβέρνητο πλάσμα, κατευθύνουν, όπως το πλοίο από την πρύμνη με το πηδάλιο, αγγίζοντας την ψυχή με την πειθώ ανάλογα με τις διαθέσεις τους, και δίνοντας κατεύθυνση μ' αυτό τον τρόπο κυβερνούσαν όλους τους θνητούς. Άλλοι λοιπόν από τους θεούς, αφού πήραν με κλήρο διάφορους τόπους, τους τακτοποίησαν.
      Tον Ήφαιστο και την Αθηνά όμως, επειδή είχαν κοινή φύση, σαν αδέλφια από τον ίδιο πατέρα, και είχαν την ίδια κατεύθυνση στη σοφία και τις καλές τέχνες, έτυχε να πέσει στον κλήρο αυτή εδώ η περιοχή, η οποία από τη φύση της τους ταίριαζε και ήταν κατάλληλη για την αρετή και τη φρόνηση τους. Έφτιαξαν λοιπόν εκεί καλούς κατοίκους και τους βοήθησαν ν' αντιληφθούν ποιος ήταν ο σωστότερος τρόπος για τη διακυβέρνηση της πολιτείας τους. Τα ονόματα των ντόπιων εκείνης της εποχής έχουν διατηρηθεί μέχρι σήμερα, έχουν όμως χαθεί τα έργα τους από τις πολλές καταστροφές που έκαναν οι διάδοχοι τους και από τη φθορά του χρόνου. Όπως ήδη έχει αναφερθεί, όσοι επιζούσαν μετά από κάθε καταστροφή ήταν αγράμματοι βουνίσιοι, που είχαν ακούσει μόνο τα ονόματα των παλιών ηγετών αλλά γνώριζαν ελάχιστα πράγματα για τα έργα τους. Έτσι, προτιμούσαν να δίνουν αυτά τα ονόματα στα παιδιά τους, αγνοούσαν όμως τις αρετές και τους νόμους των προγενέστερων, εκτός από κάποιες ασαφείς πληροφορίες που είχε τύχει ν' ακούσουν για τον καθένα. Και επειδή ακόμα οι ίδιοι και τα παιδιά τους επί πολλές γενιές δεν είχαν τα αναγκαία μέσα για τη συντήρηση τους, σκέφτονταν συνεχώς για τα πράγματα που τους έλειπαν, χωρίς να δίνουν καμιά σημασία σε όσα είχαν συμβεί προηγουμένως τα περασμένα χρόνια. Οι ιστορικές γνώσεις και η έρευνα του παρελθόντος ήρθαν και τα δυο στις πόλεις αργότερα, όταν οι άνθρωποι είχαν εξασφαλίσει τα απαραίτητα για τη ζωή τους, και όχι πριν".
       Με αυτό τον τρόπο διατηρήθηκαν τα ονόματα των αρχαίων αλλά όχι και τα έργα τους.

      Αναφέρω αυτά συμπεραίνοντας από το ότι ο Σόλωνας είπε πως οι Αιγύπτιοι ιερείς, περιγράφοντας τον πόλεμο εκείνης της εποχής, με αυτά ως επί το πλείστον ονόμαζαν εκείνους, όπως του Κέκροπα, του Ερεχθέα, του Εριχθόνιου, του Ερυσίχθονα, καθώς και πολλά άλλα που αναφέρονταν σε ήρωες παλαιότερους από τον Θησέα. Με τον ίδιο τρόπο διατηρήθηκαν και τα ονόματα των γυναικών. Ακόμα, η εικόνα και το άγαλμα της θεάς δείχνουν ότι εκείνη την εποχή οι πολεμικές ασχολίες ήταν κοινές και για τις γυναίκες και για τους άνδρες.

      //

      Διαγραφή
    52. Σ' εκείνο τον τόπο κατοικούσαν τότε και οι άλλες τάξεις των πολιτών που ασχολούνταν με τις τέχνες και τη γεωργία, υπήρχε επίσης και η τάξη των πολεμιστών από άνδρες που είχαν θεϊκή καταγωγή. Η τάξη αυτή χωρίστηκε από την αρχή και κατοικούσε σε ιδιαίτερη περιοχή, έχοντας ότι χρειαζόταν για την τροφή και την εκπαίδευση της, χωρίς κανένας τους να έχει τίποτα δικό του αλλά όλα τα πράγματα θεωρούνταν κοινά για όλους. Δεν δέχονταν από τους άλλους πολίτες τίποτα πέρα από αρκετή τροφή κι έκαναν όλες τις δουλειές που αναφέραμε χθες, όταν μιλήσαμε για τους διορισμένους φύλακες. Ακόμα, λεγόταν για τη χώρα μας το εξής πιθανό και πιστευτό, ότι δηλαδή τα σύνορα της τότε έφθαναν μέχρι τον Ισθμό, και από το άλλο μέρος της ξηράς μέχρι τον Κιθαιρώνα και την Πάρνηθα, κι ότι κατέβαιναν τα σύνορα μέχρι τον Ασωπό ποταμό έχοντας στα δεξιά την Ωρωπία και στ' αριστερά τη θάλασσα.

      Αυτός ο τόπος ξεπερνούσε κάθε άλλον στη γονιμότητα, γι' αυτό και μπορούσε τότε να τρέφει πολύ στρατό που προερχόταν από γειτονικά μέρη. Μεγάλη μάλιστα απόδειξη της γονιμότητας του είναι το γεγονός ότι το μέρος που απέμεινε σήμερα από εκείνη την περιοχή ξεπερνάει οποιονδήποτε άλλο τόπο στην παραγωγή και την αφθονία καρπών, ενώ επίσης είναι πλούσιο σε βοσκοτόπια για όλα τα είδη ζώων. Εκείνη την εποχή, εκτός από τις φυσικές καλλονές, αυτά όλα τα είχε σε αφθονία. Πώς όμως μπορούν ν' αποδειχτούν όλ' αυτά και για ποιο λόγο πρέπει ο τόπος μας να χαρακτηριστεί αληθινά απομεινάρι εκείνης της πλούσιας γης; Η περιοχή μας ξεχωρίζει από την υπόλοιπη στεριά και χώνεται σαν ακρωτήριο μέσα στο πέλαγος, τυχαίνει μάλιστα όλη η θάλασσα γύρω της να έχει μεγάλο βάθος. Επειδή όμως έγιναν πολλοί μεγάλοι κατακλυσμοί στη διάρκεια των εννέα χιλιάδων ετών (τόσα πέρασαν από τότε μέχρι σήμερα) το χώμα σ' αυτά τα χρόνια και εξαιτίας αυτών των γεγονότων απομακρυνόταν από τα υψώματα και δεν συγκεντρωνόταν πάνω στο έδαφος, όπως συμβαίνει σε άλλους τόπους, αλλά πάντοτε γλιστρούσε σε μεγάλες ποσότητες και εξαφανιζόταν στα βάθη της θάλασσας. Έτσι, όπως συμβαίνει στα μικρά νησιά, αυτό που έχει απομείνει, συγκρινόμενο με εκείνο που υπήρχε στο παρελθόν, μοιάζει με σκελετό άρρωστου κορμιού, αφού το χώμα, όσο ήταν εύφορο και μαλακό, παρασύρθηκε μακριά κι απέμεινε μόνο ο ρηχός φλοιός της γης.

      Εκείνη όμως την παλαιά εποχή ο τόπος μας,επειδή διατηρούσε την ακεραιότητα του, αντί για βουνά και τους σημερινούς ξερότοπους είχε ψηλούς χωμάτινους λόφους, και αυτές οι πεδιάδες που σήμερα ονομάζονται φελλέες ήταν γεμάτες εύφορο χώμα και τα βουνά είχαν πολλά δάση, από τα οποία ακόμα και σήμερα φαίνονται σημάδια. Υπάρχουν δηλαδή μερικά βουνά που παράγουν μόνο τροφή για μέλισσες, ενώ παλαιότερα είχαν τεράστια δέντρα από τα οποία έχουν γίνει οι στέγες πολλών κτιρίων που εξακολουθούν να είναι άθικτες μέχρι τις μέρες μας. Ακόμα, υπήρχαν πολλά άλλα καρποφόρα δέντρα και άφθονα βοσκοτόπια για τα κοπάδια. Πλουτιζόταν επίσης κάθε χρόνο με το νερό που έπεφτε από τον Δία, το οποίο δεν χανόταν όπως σήμερα που κυλάει πάνω στην αποψιλωμένη γη και καταλήγει στη θάλασσα, αλλά έχοντας πολλά χώματα το συγκρατούσε η ίδια, αποθηκεύοντας το κάτω από τη λάσπη που σκέπαζε τη γη, επειδή το άφηνε να τρέχει από τα υψώματα στις λεκάνες που βρίσκονταν πιο χαμηλά, έτσι όλα τα μέρη είχαν τρεχούμενα νερά από πηγές και ποτάμια. Οι βωμοί που έχουν απομείνει μέχρι σήμερα στα μέρη όπου υπήρχαν πηγές είναι σημάδια που επιβεβαιώνουν ότι είναι αληθινά όσα λέγονται τώρα γι' αυτή.

      //

      Διαγραφή
    53. Έτσι λοιπόν φτιάχτηκαν από τη φύση τα υπόλοιπα μέρη, τα οποία, όπως είναι φυσικό, καλλιεργούνταν από πραγματικούς γεωργούς, που ασχολούνταν μόνιμα με τη γη, που αγαπούσαν το ωραίο και ήταν έξυπνοι. Είχαν πλούσιο έδαφος, άφθονα νερά και ακόμα εποχές με εύκρατο το κλίμα. Όσο για την πόλη, είχε οργανωθεί τότε με τον εξής τρόπο: Κατ' αρχάς, η Ακρόπολη τότε δεν ήταν σαν τη σημερινή. Κάποια νύχτα έτυχε να πέσει ασυνήθιστα δυνατή βροχή που παρέσυρε όλο το χώμα γύρω της και την άφησε γυμνή, ενώ στη συνέχεια ακολούθησαν σεισμοί και τρεις καταστρεπτικές πλημμύρες πριν από τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα. Πιο πριν όμως, σε άλλες εποχές, η έκταση της έφθανε μέχρι τον Ηριδανό και τον Ιλισό, περιλάμβανε την Πνύκα και είχε για σύνορο τον Λυκαβηττό απέναντι από την Πνύκα. Ολόκληρη είχε πλούσιο χώμα και, εκτός από ελάχιστα σημεία, ήταν επίπεδη στο πάνω μέρος της. Στα εξωτερικά της σημεία, κάτω από τις πλαγιές, κατοικούσαν τεχνίτες και αγρότες που καλλιεργούσαν τις γύρω περιοχές. Στο πάνω μέρος, γύρω από το ιερό της Αθηνάς και του Ηφαίστου, κατοικούσε η τάξη των πολεμιστών, περίκλειστη από φράχτη, όπως ο κήπος σπιτιού. Στο βόρειο μέρος βρίσκονταν οι κοινές κατοικίες των πολεμιστών και οι χειμερινές εγκαταστάσεις για τα συσσίτια τους και όσα κτίρια ήταν αναγκαία για τις κοινές ανάγκες της πολιτείας, να κατοικούν οι ίδιοι και οι ιερείς, χωρίς να έχουν χρυσάφι ή ασήμι απ' αυτά τίποτα και καθόλου δεν χρησιμοποιούσαν, αλλά, επιδιώκοντας το ενδιάμεσο της σπατάλης και της φιλαργυρίας, έχτιζαν όμορφα σπίτια, όπου έμεναν οι ίδιοι και τα παιδιά τους μέχρι να γεράσουν και στη συνέχεια τα έδιναν στις επόμενες γενιές χωρίς ν' αλλάζουν τίποτα. Όσο για τα νότια σημεία της Ακρόπολης, αυτά χρησιμοποιούνταν ως κήποι, γυμναστήρια και χώροι συσσιτίων. Στο καλοκαίρι, πάντως, τα εγκατέλειπαν. Στο μέρος όπου βρίσκεται σήμερα η Ακρόπολη υπήρχε μια πηγή που καταστράφηκε από τους σεισμούς, και το μόνο που απομένει απ' αυτή είναι μερικά ρυάκια ολόγυρα. Τότε όλοι έπαιρναν τρεχούμενο νερό απ' αυτή τη βρύση, που ήταν αρκετά ζεστό τον χειμώνα και δροσερό το καλοκαίρι. Μ' αυτό τον τρόπο λοιπόν ζούσαν οι πολεμιστές που ήταν φύλακες των συμπολιτών τους και ηγέτες των άλλων Ελλήνων, με τη θέληση των τελευταίων. Φρόντιζαν να κρατούν πάντοτε σταθερό αριθμό ανδρών και γυναικών ικανών να φέρουν όπλα, δηλαδή περίπου ήταν εκείνη την εποχή είκοσι χιλιάδες.


      Τέτοιοι ήταν λοιπόν αυτοί οι Αθηναίοι και κυβερνούσαν δίκαια τη γη τους και ολόκληρη την Ελλάδα πάντοτε με τον τρόπο αυτό. Ήταν πασίγνωστοι στην Ευρώπη και την Ασία, όπου τους θαύμαζαν για τα όμορφα κορμιά και τα κάθε είδους ψυχικά τους χαρίσματα.
      http://ellinonistoria.blogspot.gr/2013/03/blog-post.html

      Κοκκινοσκουφίτσα

      Διαγραφή
    54. Μάλλον πρεπει να διευκρινησουμε κάτι. Τον Κριτία ο Πλάτωνας δεν τον ολοκλήρωσε ποτέ ή λέγεται οτι το εργο αυτο βρισκεται κάπου φυλασσόμενο. Το δια ταύτα είναι οτι στο έργο αυτό μιλάμε για μια αλληγορική τέλεια κοινωνία της αρχαίας Αθήνας με φανταστικους διαλογους και με τα μόνα υπαρκτά να είναι τα πρόσωπα.
      ΔΑΦΝΗ

      Διαγραφή
    55. Σ' αυτό το λινκ μπορεί όποιος θέλει να διαβάσει τον διάλογο.
      Ο Κριτίας βρίσκεται μετά τον Τίμαιο, στην σελίδα 248 του κειμένου ή σελίδα 224 από 300 της ανάρτησης. Ε, μην βαρεθείτε να γυρίσετε τις 245 σελίδες του Τίμαιου, για να το βρείτε!!

      http://lyk-lechain.ilei.sch.gr/lyklec/stuff/ancient/plato/p007.pdf

      Η αφήγηση ανάγεται σε πηγές από την Αίγυπτο, με την οποία οι δεσμοί του Πλάτωνα είναι γνωστοί.

      Είναι σύντομος διάλογος, έχει καλή μετάφραση και κυλά ευχάριστα.

      Κοκκινοσκουφίτσα

      Διαγραφή
    56. Βρε κοκκινοσκουφίτσα μου να κάνω μια χαζή ερώτηση. Ψάχνουμε κάτι συγκεκριμένο στον Κριτια?

      Διαγραφή
    57. Όχι βρε:) Τί να ψάχνουμε; Περιμένουμε να μας τα δώσουν όλα έτοιμα ο Λύκιος κι ο Λύκαστρος.
      Άσε που ο Λύκιος μας τα δίνει με περισσή γενναιοδωρία! Μην ανησυχείς καθόλου. Όλα είναι εντάξει!

      Κοκκινοσκουφίτσα

      Διαγραφή
    58. Υ.Γ. Κάνουμε πως ψάχνουμε κι εμείς, για καμουφλάζ :)

      Διαγραφή
    59. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
  30. ΘΕΛΟΥΜΕ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΜΑΘΗΤΗ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  31. Καλημέρα!
    Οι Στωικοί μας συμβουλεύουν να διατηρούμε το μέτρο και την κομψότητα. Και μας λένε: Όπως σ’ένα συμπόσιο, ακόμα κι αν είσαι πολύ πεινασμένος και θέλεις να πάρεις το μεγαλύτερο κομμάτι, πρέπει να σκέφτεσαι τους τρόπους σου. Να απολαμβάνεις λοιπόν τη ζωή σαν μια λιχουδιά που προσφέρεται, αλλά να μην ξεχνάς ότι χρειάζεται ευγένεια και λεπτότητα. Το καλύτερο σημάδι των καλών τρόπων είναι να μη θυμώνεις με τους κακούς τρόπους των συνανθρώπων σου».
    «Η ΖΩΗ ΠΑΡΑΕΙΝΑΙ ΣΥΝΤΟΜΗ (το “σώμα αυτό δεν είναι σπίτι, είναι πανδοχείο”, έλεγε ο Σενέκας) και έχεις σημαντικά πράγματα να κάνεις. Διάλεγε με προσοχή τις εικόνες και τις ιδέες στις οποίες εκτείθεται το μυαλό σου. [Πηγή: www.doctv.gr]

    Κοκκινοσκουφίτσα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΕΓΩ ΒΛΕΠΩ ΣΤΩΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΚΥΝΙΚΟΥΣ ΕΔΩ ΜΕΣΑ

      Διαγραφή
    2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
  32. Για να ξεκουράσουμε τον νου και να ταξιδέψουμε γλυκά

    Η πόλη των πηγαδιών - Χόρχε Μπουκάι...

    Εκείνη την πόλη δεν την κατοικούσαν άνθρωποι, όπως όλες τις άλλες πόλεις του πλανήτη. Σ’ εκείνη την πόλη κατοικούσαν πηγάδια.Πηγάδια ζωντανά…αλλά πηγάδια.Τα πηγάδια διέφεραν μεταξύ τους όχι μόνο ως προς τον τόπο όπου είχαν ανοιχτεί, αλλά και ως προς το στόμιο (το άνοιγμα που τα συνέδεε με τον εξωτερικό κόσμο).
    Υπήρχαν πηγάδια ευκατάστατα και πολυτελή, με στόμιο από μάρμαρο και όμορφα μέταλλα, πηγάδια ταπεινά από τούβλα και ξύλο, κι άλλα πιο φτωχά, απλές γυμνές τρύπες που ανοίγονταν στη γη.
    Η επικοινωνία μεταξύ των κατοίκων της πόλης γινόταν από στόμιο σε στόμιο, και οι ειδήσεις έφταναν γρήγορα απ’ άκρη σ’ άκρη.
    Μια μέρα, έφτασε στην πόλη μια «μόδα» που μάλλον είχε γεννηθεί σε κάποιο ανθρώπινο χωριό.

    Η νέα ιδέα ήταν ότι κάθε ζωντανό όν που εκτιμούσε τον εαυτό του θα έπρεπε να φροντίζει πολύ περισσότερο το εσωτερικό παρά το εξωτερικό. Το σημαντικό δεν ήταν η επιφάνεια, αλλά το περιεχόμενο. Έτσι έγινε, και τα πηγάδια άρχισαν να γεμίζουν με αντικείμενα.
    Μερικά γέμισαν με κοσμήματα, χρυσά νομίσματα και πολύτιμες πέτρες. Άλλα, πιο πρακτικά, γέμισαν με ηλεκτρικές συσκευές και μηχανές. Μερικά άλλα επέλεξαν την τέχνη και γέμισαν με πίνακες ζωγραφικής, πιάνα με ουρά και εξεζητημένα μεταμοντέρνα γλυπτά. Τέλος, τα διανοούμενα γέμισαν με βιβλία, ιδεολογικά μανιφέστα και εξειδικευμένα περιοδικά.
    Πέρασε ο καιρός. Τα περισσότερα πηγάδια γέμισαν σε τέτοιο σημείο, ώστε τίποτ’ άλλο δεν χωρούσε.

    Τα πηγάδια δεν ήταν όλα ίδια, οπότε κάποια συμβιβάστηκαν, ενώ άλλα σκέφτηκαν πως έπρεπε να κάνουν κάτι για να συνεχίσουν να συσσωρεύουν πράγματα στο εσωτερικό τους …
    Ένα απ’ αυτά έκανε την αρχή. Αντί να συμπιέζει το περιεχόμενο, σκέφτηκε να αυξήσει τη χωρητικότητά του διευρύνοντας το χώρο του.
    Δεν πέρασε πολύς καιρός, κι άρχισαν και τα υπόλοιπα να μιμούνται την καινούργια ιδέα. Όλα τα πηγάδια δαπανούσαν μεγάλο μέρος της ενέργειάς τους για να επεκταθούν και ν’ αποκτήσουν περισσότερο χώρο στο εσωτερικό τους.

    //

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ένα πηγάδι, μικρό κι απόκεντρο, άρχισε να βλέπει τους συντρόφους του να επεκτείνονται χωρίς μέτρο. Σκέφτηκε ότι αν συνέχιζαν να διευρύνονται με αυτόν τον τρόπο, σύντομα θα μπέρδευαν τα όριά τους και το κάθε ένα θα έχανε την ταυτότητά του…

      Ίσως, ξεκινώντας από αυτήν την ιδέα, σκέφτηκε ότι ένας διαφορετικός τρόπος για να αυξήσει τη χωρητικότητά του ήταν να μεγαλώσει όχι φαρδαίνοντας, άλλα βαθαίνοντας. Να επεκταθεί σε βάθος αντί για πλάτος. Σύντομα συνειδητοποίησε ότι όλα όσα είχε στο εσωτερικό του έκαναν αδύνατη την εργασία της εκβάθυνσης. Αν ήθελε να γίνει πιο βαθύ, όφειλε να ξεφορτωθεί ολόκληρο το περιεχόμενό του …
      Στην αρχή, το κενό το τρόμαξε. Αλλά αργότερα, όταν είδε ότι δεν είχε άλλη επιλογή, το έκανε.
      Χωρίς τίποτα στην κατοχή του, το πηγάδι άρχισε να βαθαίνει, ενώ τα υπόλοιπα άρπαζαν τα αντικείμενα που είχε πετάξει …
      Μια μέρα, κάτι ξάφνιασε το πηγάδι που μεγάλωνε προς τα κάτω. Κάτω, πολύ κάτω, πολύ στο βάθος … βρήκε νερό!
      Ποτέ πριν άλλο πηγάδι δεν είχε ξαναβρεί νερό.
      Το πηγάδι ξεπέρασε την έκπληξή του κι άρχισε να παίζει με το νερό καταβρέχοντας τα τοιχώματά του, πιτσιλώντας το στόμιό του και, τέλος, βγάζοντας το νερό προς τα έξω.

      Η πόλη δεν είχε ποτέ βραχεί από τίποτ’ άλλο πέρα από τη βροχή η οποία, εκ των πραγμάτων, ήταν αρκετά σπάνια, Έτσι, η γη τριγύρω απ’ το πηγάδι, αναζωογονημένη από το νερό, άρχισε να ξυπνά.
      Οι σπόροι βλάστησαν παίρνοντας τη μορφή χλόης, τριφυλλιών, λουλουδιών και αδύναμων κορμών που μετατράπηκαν αργότερα σε δέντρα …
      Μια έκρηξη χρωμάτων και ζωής απλώθηκε γύρω από το απομακρυσμένο πηγάδι το οποίο άρχισαν να αποκαλούν : ‘Το Περιβόλι”.
      Όλοι το ρωτούσαν πως είχε καταφέρει αυτό το θαύμα.
      “Δεν είναι κανένα θαύμα”, απαντούσε το Περιβόλι.
      “Πρέπει να σκάψεις στο εσωτερικό , προς τα μέσα”.

      Πολλοί θέλησαν να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Περιβολιού , αλλά αποδοκίμασαν την ιδέα όταν συνειδητοποίησαν ότι , για να βαθύνουν , θα έπρεπε πρώτα να αδειάσουν.
      Συνέχισαν να διευρύνονται όλο και πιο πολύ για να γεμίσουν με περισσότερα ακόμα πράγματα…
      Στην άλλη άκρη της πόλης , ένα άλλο πηγάδι αποφάσισε κι αυτό να πάρει το ρίσκο να αδειάσει…Κι άρχισε κι αυτό να βαθαίνει…
      Κι έφτασε κι αυτό στο νερό…Και το έριξε κι αυτό προς τα έξω δημιουργώντας μια δεύτερη όαση στο χωριό…
      “Τι θα κάνεις όταν θα τελειώσει το νερό ;” , το ρωτούσαν.
      “Δεν ξέρω τι θα συμβεί” απαντούσε.
      “Αλλά προς το παρόν , όσο περισσότερο νερό βγάζω , τόσο περισσότερο βρίσκω”.
      Πέρασαν μερικοί μήνες μέχρι τη μεγάλη ανακάλυψη . Μια μέρα , σχεδόν κατά τύχη, τα δυο πηγάδια κατάλαβαν ότι το νερό που είχαν βρει στο βάθος τους ήταν το ίδιο…

      Ότι το ίδιο υπόγειο ποτάμι που περνούσε από το ένα , γέμιζε το βάθος του άλλου. Κατάλαβαν ότι ξεκινούσε γι’ αυτά μια καινούργια ζωή. Όχι μόνο μπορούσαν να επικοινωνούν από στόμιο σε στόμιο , επιφανειακά , όπως όλοι οι άλλοι , αλλά η αναζήτησή τους , τους είχε προσφέρει ένα νέο και μυστικό σημείο επαφής.
      Είχαν ανακαλύψει τη βαθιά επικοινωνία που πετυχαίνουν μόνον εκείνοι που έχουν το θάρρος να αδειάσουν από κάθε περιεχόμενο και να ψάξουν στο βάθος της ύπαρξής τους για να βρουν τι έχουν να δώσουν…

      .....................................................................
      Κοκκινοσκουφίτσα

      Διαγραφή
  33. Και κάτι πολύ στοχαστικό για καληνύχτα.

    Την Δική Σου Αλήθεια, Δεν Μπορεί Κανένας Να Σου Τη Μάθει!
    - "Θα 'θελα Δάσκαλε, να μάθω τα μυστικά, της ζωής και του σύμπαντος!"

    Η πραγματική γνώση παιδί μου, δεν μεταδίδεται...
    Μπορώ μόνο να σου δείξω τον δρόμο, οι απαντήσεις στα ερωτήματα σου, θα πρέπει να είναι δική σου "κατάκτηση"...
    Μην επιτρέπεις στον εαυτό σου, να περιχαρακώνεται, από κάθε είδους δόγματα και φανατισμούς...
    Μην πιστεύεις αυτούς που λένε, πως κατέχουν την αλήθεια, αλλά αυτούς που την αναζητούν...
    Η αλήθεια δεν τεμαχίζεται, παρόλα αυτά, όλοι υποστηρίζουν πως την κατέχουν, κατηγορώντας τους άλλους, ως πλανεμένους…
    Η δική μου οπτική, αφορά την δική μου ατραπό, τον δικό μου δρόμο... όπως εγώ τον επέλεξα, σύμφωνα με αυτά που μου δίδαξαν, φιλτραρισμένη, μέσα από τα δικά μου φίλτρα...
    Με αυτόν τον τρόπο όμως, θα μάθεις θεωρίες και γνώσεις άλλων, δεν θα είσαι ο εαυτός σου.
    Την δική σου αλήθεια, δεν μπορεί κανένας να σου τη μάθει!
    Μπορείς μόνο, να τη βιώσεις...
    Και το δικό σου βίωμα, θα έχει άλλες αποχρώσεις, ξεχωριστές και μοναδικές!
    - "Και αν επιλέξω, λάθος ατραπό δάσκαλε;"
    Μέσα από τα λάθη μαθαίνουμε... Τα λάθη είναι αναγκαία...
    Το μυστικό, για να κάνεις λιγότερα λάθη, είναι να είσαι υπομονετικός και ταπεινός.
    Όταν είσαι έτοιμος, ο σωστός δρόμος θα εμφανιστεί μπροστά σου...
    Τότε είναι η στιγμή, που θα σου αποκαλυφθούν οι απαντήσεις, στα ερωτήματα σου, με βάση τα βιώματα σου, έτσι ώστε να ζεις μία ενσυνείδητη ζωή, προς όφελος όλης της κοινωνίας.
    Δεν θα αντιλαμβάνεσαι πλέον τότε, την ζωή ως βίωμα μόνο, αλλά ως δώρο, το οποίο θα σου επιτρέψει, να δημιουργείς υλικά ή πνευματικά έργα, τα οποία θα διαρκέσουν περισσότερο, από την μικρή χωροχρονικά ύπαρξη σου, ως ένα μικρό δώρο για τις επόμενες γενεές…

    "Πλωτίνος"
    ΔΑΦΝΗ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ Λυκαστρε πάμε δηλαδη να γίνουμε εμεις σοφότεροι των σοφών.Οταν οι ιδιοι οι αρχαίοι φιλόσοφοι δεν εδωσαν ερμηνεία, αλλά ούτε και μεταγενεστεροι τους, θα βρεθούμε ξαφνικά εμείς, που είμαστε μια κουτσουλια μπροστά τους και θα ανακαλύψουμε την Αμερική? Ας ειμαστε λιγο πιο μετριοπαθείς....
      ΔΑΦΝΗ

      Διαγραφή
    2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
  35. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. ΑΡΑ ΜΟΥ ΛΕΣ ΟΤΙ ΟΙ ΘΕΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΈΣ ΤΗΣ ΑΤΛΑΝΤΙΚΗΣ ΕΠΟΧΉΣ, ΣΥΝΕΧΊΖΟΥΝ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΉΜΕΡΑ ΚΑΙ ΘΑ ΠΟΛΕΜΊΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΤΩΡΙΝΟΎΣ ΑΤΛΑΝΤΕΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΙΝΈΖΟΙ.ΑΠΟ ΠΟΥ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ?
    1) ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΕΤΟΙΟΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΚΡΥΜΕΝΟΙ.
    2) ΟΤΙ ΟΙ ΚΙΝΕΖΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΤΛΑΝΤΕΣ
    3) ΟΤΙ ΘΑ ΠΟΛΕΜΙΣΟΥΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ, ΣΕ ΠΟΙΟ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ.
    4) ΕΣΥ ΑΠΟ ΠΟΥ ΤΑ ΞΕΡΕΙΣ ΔΗΛΑΔΗ ΟΙ ΠΗΓΕΣ ΣΟΥ.
    ΕΜΕΝΑ ΜΟΥ ΠΑΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΚΑΠΟΥ. ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΕΥΓΕΝΗ ΚΑΛΟΣΥΝΗ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΝ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΑΓΑΠΗΤΕ ΛΥΚΑΣΤΡΕ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΡΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Αφήστε το σχόλιό σας
Φίλοι του ιστολογίου, παρακαλώ να κάνετε ελεύθερα τον σχολιασμό σας, αλλά να απέχετε από ύβρεις και προσβολές προσώπων, καθώς και να χρησιμοποιείτε την Ελληνική γλώσσα και γραφή (όχι greeklish). Προσβλητικά και υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται. Επίσης διαγράφονται spam και διαφημίσεις άλλων ιστολογίων, αλλά και κάθε άλλο σχόλιο που δεν συνάδει με το ύφος και το ήθος που ορίζει ο δημιουργός και διαχειριστής του ιστολογίου.

ΠΡΟΣΟΧΗ:
Τα σχόλια ελέγχονται πριν δημοσιευθούν.



.